ΑΡΙΘ ΠΡΩΤ. 627- ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ

Αριθμ. Πρωτ. 627 Αγαπητοί Σύνεδροι, Ο μοναχισμός απότελεί, ως γνωστόν, αρχαιότατον και σημαντικότατον εκκλησιαστικόν θεσμόν, ο οποίος συνεισέφερε μεν εις το ευρύτερον εκκλησιαστικόν σώμα διά της αναδείξεως πλειάδος οσίων ασκητών και αναχωρητών εγκρατευτών, παρείχε δε και συνεχίζει να προσφέρει την μαρτυρία της των εσχάτων επί γης προσδοκωμένης Βασιλείας του Θεού. Η εσχατολογική εμπειρία των μοναχών αποτυπώνεται εις τα πλήρους πνευματικότητος ακτινοβολούντα έργα των, τα οποία εντάσσονται εις την Νηπτικήν Γραμματείαν και μελετώνται υπό της Νηπτικής Θεολογίας. Διά των όρων τούτων όχι μόνον δηλούνται το τε εσωτερικόν περιοχόμενον και τα πολλαπλώς εκφραζόμενα εις διαφόρους περιστάσεις αποτελέσματα της νηφούσης μοναχικής καρδίας, αλλά κυρίως παρέχονται σημαντικαί πληροφορίαι περί των μεθόδων και των τρόπων ανυψώσεως εις την εν λόγω κατάστασιν της νήψεως. Η διπλή αύτη αξία των νηπτικών κειμένων ανευρίσκεται εις τον μέγιστον βαθμόν και κατά τον πλέον ανάγλυφον τρόπον εις τα έργα των Αγίων Βαρσανουφίου, Ιωάννου και Δωροθέου, εις τους οποίους είναι αφιερωμένον το παρόν Συνέδριον. Είναι δε ήδη γνωστή η απαστράπτουσα λάμψις των Αγίων, των βαθέων πνευματικών διδαγμάτων έργα των και η επίδρασίς των εις τα μοναστικά τάγματα διαφόρων εποχών εις τε την Ανατολήν και την Δύσιν. Η διαίρεσις της Εκκλησίας συμπαρέσυρε τον μοναχισμόν, καίτοι τα αγιογραφικά και τα αγιοαπατερικά κείμενα των οκτώ πρώτων χριστιανικών αιώνων αποτελούν κοινά σημεία αναφοράς, εκ της μελέτης των οποίων τούτο μεν προάγεται το αμοιβαίως ποθητόν όραμα της ενότητος, τούτο δε εμπλουτίζεται η αυτοσυνειδησία της μιάς και ενιαίας χριστιανικής πίστεως. Πράγματι, τα μοναστικά κείμενα και κυρίως τα νηπτικά συντελούν δυναμικώς, ώστε τα ανωτέρω μνημονευθέντα και εφαπτόμενα αμοιβαίως αιτήματα να προωθούνται έτι περισσότερον και βαθύτερον, διότι η αλήθεια, μολονότι προσεγγίζεται πολλαπλώς, παρμένει μία και αδιαίρετος υποστασιαζομένη εις το θεανδρικόν πρόσωπον του Ιησού Χριστού. Υπό την έννοιαν αυτήν, μέγας αριθμός Αγίων Πατέρων από του Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου (Δ΄ αι.) έως του Αγίου Νεκταρίου Επισκόπου Πενταπόλεως του Θαυματουργού (Κ΄ αι.) ήντλησαν εκ του μαναχισμού δυνάμεις, τας οποίας έθεσαν διά του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας εις την διακονίαν της Εκκλησίας και του κόσμου. Άλλωστε, το καθ’ ημάς Πατριαρχείον Αλεξανδρείας εγκαυχάται εν Κυρίω, διότι ο μοναχισμός εγεννήθη και ηνδρώθη εις τα όρια της πνευματικής του δικαιοδοσίας, εκ της οποίας και ηπλώθη εις όλον τον χριστιανικόν κόσμον. Φορείς και διάδοχοι τοιαύτης λαμπράς μοναχικής και εκκλησιαστικής παραδόσεως, από της Αποστολικής Καθέδρας του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου και της Μεγάλης Πόλεως Αλεξανδρείας Πατριαρχικώς επευλογούμεν το προκείμενον Συνέδριον το αφιερωμένον εις τους Αγίους Βαρσανούφιον, Ιωάννην και Δωρόθεον, ευχόμενοι την κατά πάντα επιτυχή έκβασιν των προσδοκιών των τε οργανωτών, των ομιλητών, των συνέδρων και πάντων των μοναστών της φιλέρευνης ταύτης Ιεράς μονής. Αναμένοντες δε μετά μεγάλου ενδιαφέροντος τα συμπεράσματα και τα πρακτικά αυτού και επικαλούμενοι επί πάντας υμάς την πλουσίαν Χάριν και το άπειρον Έλεος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού διά πρεσβειών των αοράτως εκεί παρευσικομένων και τιμωμένων Αγίων Βαρσανουφίου, Ιωάννου και Δωροθέου, απονέμομεν εις πάντας την ολόθυμον πατρικήν και Πατριαρχικήν ημών ευλογίαν. Διάπυρος προς Θεόν ευχέτης + ο Αλεξανδρείας Πέτρος Εν τη Μεγάλη Πόλει της Αλεξανδρείας Τη 4η Σεπεμβρίου 2003