Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ: Νομικά και Ἐκκλησιαστικά ἀδύνατη ἡ ἀποκατάσταση τοῦ μοναχού Μπεζενίτη

Τετάρτη, 30 Ιανουαρίου 2013

Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ: Νομικά και Ἐκκλησιαστικά ἀδύνατη ἡ ἀποκατάσταση τοῦ μοναχού Μπεζενίτη

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 30ῃ Ἰανουαρίου 2013

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Μέ ἀφορμή τήν κυκλοφόρησι πληροφοριῶν ἐγκρίτων ἐκκλησιαστικῶν ἀναλυτῶν ἐν οἷς καί τοῦ ἐλλογιμωτάτου Διευθυντοῦ τῆς ἀγωνιζομένης καί θεοφιλῶς μαχομένης Ἐφημερίδος ὑπέρ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί ἀληθείας, ὀργάνου τῆς Π.Ο.Ε. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» κ.κ. Γεωργίου Ζερβοῦ, ὅτι εἰς τήν προσεχῆ ἔκτακτον Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τόν μῆνα Φεβρουάριον πρόκειται «νά ἀποφασισθῆ ἡ ἐπαναφορά εἰς τάς τάξεις τοῦ Ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος τοῦ μοναχοῦ Παντελεήμονος Μπεζενίτη» κατόπιν σχετικῆς εἰσηγήσεως τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Νομοκανονικῶν καί Δογματικῶν ζητημάτων καί παραπεμπτικῆς ἀποφάσεως τῆς παρούσης ΔΙΣ ἐπαγόμεθα τά κάτωθι:

1. Αἰσθανόμεθα πλήρως συμπάθειαν καί στοργήν πρός δοκιμαζομένους καί ἐμπεριστάτους ἀδελφούς καί εἰδικώτερον πρός τό πρόσωπον τοῦ πρ. Μητροπολίτου Ἀττικῆς κ. Παντελεήμονος καί ἐκ τοῦ λόγου αὐτοῦ εἰλικρινῶς συναλγοῦμεν διά τήν τραγικήν του περιπέτειαν.

2. Τά αἰσθήματα φιλίας, γνωριμίας καί ἀλληλεγγύης ὅμως δέν ἐπιτρέπεται νά ἔχουν ἐντός τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας προσωποληπτικόν χαρακτῆρα πού ὑπερβαίνει τήν κανονικήν εὐταξίαν καί τό περί δικαίου αἴσθημα τῶν πιστῶν διότι ἄλλως πλήσσεται ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας καί ἀκυρώνεται τό σωτηριῶδες μήνυμα Αὐτῆς. Ἡ ἐφαρμογή τῆς ἀρχῆς τῆς οἰκονομίας ἀσφαλῶς ἰσχύει εἰς τόν χῶρον τοῦ Κανονικοῦ καί Ἐκκλησιαστικοῦ δικαίου ἀλλά πάντοτε σέ συνάρτησι μέ τήν σωτηρία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

3. Εἰς τήν συγκεκριμένην ὑπόθεσι ὑφίσταται πλήρης νομική ἀδυναμία διά τήν οἱανδήτινα συζήτησι ἀποκαταστάσεως τοῦ εἰρημένου πρώην Ἱεράρχου διότι εἰς τήν περίπτωσιν πού ἤθελε κριθεῖ ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας ὅπως ἠκούσθη ὅτι εἰσηγήθη ἐλλογιμώτατος Καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν ἔχει τό ἀποκλειστικόν δικαίωμα «κατά τό δεσμεῖν καί λύειν» (Ἰω. Κ΄23) νά ἀποφασίζη ἐπί παντός θέματος, ἀκόμη καί δι’ ἀποφάσεως ἀντικειμένης εἰς τό κρατοῦν νομικόν σύστημα συναλληλίας Ἐκκλησίας καί Πολιτείας ἀπομειώνει καί οὐσιαστικῶς παραθεωρεῖ τόν Καταστατικόν Αὐτῆς Χάρτην, εἰς τήν νομοπαρασκευαστικήν κατάρτισιν τοῦ ὁποίου καί συνέπραξεν καί τόν ἐπί 80ηκονταετίαν ἰσχύοντα νόμον περί Ἐκκλησιαστικῶν δικαστηρίων καί τῆς πρό αὐτῶν διαδικασίας (5383/1932 ὡς τίθεται καί ἰσχύει κατά τά σαφῶς ὁριζόμενα ὑπό τῆς παραγρ. 1, τοῦ ἄρθρου 44 τοῦ Ν. 590/1977).
Εἰς τήν κοσμογονικήν αὐτήν χρονικήν στιγμήν κατά τήν ὁποίαν οἱ ἐκκλησιομάχοι τῶν δῆθεν ἀριστερῶν κομμάτων ἐπιδικώκουν urbi et orbi τόν ἐξανδραποδισμόν τοῦ νομικοῦ χαρακτῆρος τῆς Ἐκκλησίας ὡς πρός τάς ἐξωτερικάς αὐτῆς σχέσεις ὡς ΝΠΔΔ καί τήν ὑποβάθμισιν Αὐτῆς εἰς σωματειακήν ἕνωσιν ἰδιωτικοῦ δικαίου θά δοθῆ μοναδικόν ἐπιχείρημα διά νά ἐνδυναμωθῆ ἡ ἐκκλησιομάχος θέσις των ἐφ’ ὅσον ἡ ἰδία ἡ Ἐκκλησία θά ἐμφανισθῇ περιφρονοῦσα καί ἀθετῶσα τό νομοθετικόν πλαίσιον λειτουργίας Αὐτῆς ἐντός τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας.

4. Εἰδικώτερον ὁ Νόμος 590/1977 Περί Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος πού ὅπως ἐλέχθη εἰς τήν νομοπαρασκευαστικήν ἐπιτροπήν καταρτίσεως αὐτοῦ συνέπραξαν τόσον ἡ Αὐτοκέφαλος Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὅσον καί τό Σεπτόν Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον εἰς τό ἄρθρον 44 παραγρ. 1 ὁρίζει ὅτι «1. Τὰ παραπτώματα τῶν κληρικῶν καὶ μοναχῶν τὰ σχετικὰ πρὸς τὰ καθήκοντα καὶ τὰς ἐπαγγελίας τῆς ὁμολογίας αὐτῶν, τὰ συνεπαγόμενα κανονικὰς κυρώσεις, ἐκδικάζονται ὑπὸ τῶν ἐκκλησιαστικῶν δικαστηρίων.
Εἰδικὸς νόμος ῥυθμίζει τὰ τῆς ἱδρύσεως, συγκροτήσεως, ἀρμοδιότητος καὶ λειτουργίας τῶν δικαστηρίων τούτων, μέχρι τῆς ἐκδόσεως τοῦ ὁποίου ἐξακολουθεῖ ἰσχύων ὁ Ν. 5388/1932 «περὶ ἐκκλησιαστικῶν δικαστηρίων καὶ τῆς πρὸς αὐτῶν διαδικασίας» καί κατά ταῦτα ἡ ὄντως ἀντικανονική ρυθμισις τοῦ ἄρθρου 160 τοῦ εἰρημένου Νόμου ἡ προβλέπουσα τήν ἄνευ ἐκκλησιαστικῆς δίκης καθαίρεσι τοῦ ἀμετακλήτως ποινικῶς καταδικασθέντος εἰς ἐγκληματικήν ποινήν (χαρακτηρισμός κατά τόν προϊσχύσαντα ποινικόν κώδικα διά ποινήν ἐπιβάλουσα κάθειρξιν) Κληρικοῦ ἐγένετο δεκτή ὑπό τῆς Ἐκκλησίας.

5. Εἰς τόν περί Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων Νόμον δέν προβλέπεται ἔνδικον μέσον ἤ διαδικασία ἀκυρώσεως τῆς κατά τάς ἀνωτέρω διατάξεις ἐπιβληθείσης κανονικῆς ποινῆς, εἰ μή μόνον αἱ γενικαί διατάξεις τοῦ ἄρθρου 155 περί ἀπονομῆς χάριτος, αἱ ὁποῖαι ὅμως εἰς τήν συγκεκριμένην περίπτωσιν προϋποθέτουν λόγῳ τῆς ποινικῆς ἀμετακλήτου καταδίκης τήν ἀπονομήν προηγουμένως χάριτος ὑπό τοῦ Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας διά τό ποινικόν ἀδίκημα καί τή μή καταδίκη διά κωλυτικά τῆς ἱερωσύνης ἀδικήματα μέ τήν ηὐξημένη πλειονοψηφία τῶν 2/3 τῶν ψήφων τῶν παρόντων μελῶν τῆς ΔΙΣ πού διά νά θεωρηθῆ ἐν ἁπαρτίᾳ πρέπει νά παρίστανται τά 3/4 τοῦ συνόλου τῶν μελῶν Αὐτῆς.

Ἡ ποινική ὅμως καταδίκη τοῦ πρ. Μητροπολίτου Ἀττικῆς δι’ ὑπεξαίρεσιν καί ἡ συνεπείᾳ ταύτης καθαίρεσίς του προσκρούει εἰς τήν ὡς εἴρηται προϋπόθεσιν τοῦ Νόμου, διότι ἡ ὑπεξαίρεσις ἀποτελεῖ ἰδιώνυμον ἀδίκημα τῆς κλοπῆς, ἡ ὁποία κατά τόν ΚΕ΄ Ἱ. Κανόνα τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων κολάζεται διά καθαιρέσεως ἐκ τῆς Ἱερωσύνης καί συνεπῶς κωλύει τήν πρόσκτησιν Ἱερωσύνην διότι ὅ,τι καθαιρεῖ ἐκ τῆς Ἱερωσύνης κωλύει αὐτήν.

6. Ἑπομένως θεωρῶ ὡς νομικῶς ἀδύνατον τήν φημολογουμένην ἀποκατάστασιν καί ταπεινῶς φρονῶ ὅτι τυχόν ἕτεραι σκέψεις θά πλήξουν τήν Ἐκκλησία.


Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Πέμπτη, 31 Ιανουαρίου 2013 SOA KARTA

Πέμπτη, 31 Ιανουαρίου 2013

Θα μας επιβάλλουν την κάρτα του πολίτη με την μεταμφίεση μιας πιστωτικής ή χρεωστικής τραπεζικής κάρτας;

Θα μας επιβάλλουν την κάρτα του πολίτη με την μεταμφίεση μιας πιστωτικής ή χρεωστικής τραπεζικής κάρτας;

Τον Μάϊο του 2009 ο ελληνικός λαός άκουγε από το στόμα της τότε υπουργού Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας Φάνη Πάλλη Πετραλιά (ΝΔ), ότι όλοι όσοι ζούν σε αυτόν τον τόπο θα πρέπει να αριθμοποιηθούν, να αποκτήσουν δηλαδή έναν αριθμό, τον ΑΜΚΑ, ο οποίος θα τους ακολουθεί από την γέννηση μέχρι και το θάνατό τους και που χωρίς αυτόν ουσιαστικά δεν θα υπάρχουν ,αφού μόνο ως αριθμοποιημένα τεμάχια θα μπορούν να εργάζονται, να μισθοδοτούνται,να παιρνουν σύνταξη να έχουν παροχές υγείας κλπ.
Επί της ουσίας εκείνη την εποχή μπήκε ο «θεμέλιος λίθος» της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.

Στις 11 Σεπτεμβρίου του 2010 στην ΔΕΘ ο φερόμενος τότε ως πρωθυπουργός της Ελλάδας Γεώργιος Παπανδρέου , μας ανακοίνωνε πως αρχίζει μία νέα εποχή στην οποία ο Έλληνας πολίτης θα ταυτοποιείται και θα εξυπηρετείται όχι με την γνωστή αστυνομική του ταυτότητα αλλά με μία «έξυπνη» καρτα την "κάρτα του πολίτη" η οποία θα περιέχει όπως τόνισε «τα πάντα».
Τον Απρίλιο του 2012 η παρανόμως δοτή κυβέρνηση του εντολοδόχου κ.Παπαδήμου, εκδίδει την εγκύκλιο ΠΟΛ1077 (ΦΕΚ. Β 1141 της 10ης Απριλίου 2012), με αποδέκτες υπηρεσίες, τράπεζες, δημόσια νομικά πρόσωπα και ιδιωτικές εταιρείες, γνωστοποιώντας τους ότι εφεξής θα πρέπει να αποστέλουν στη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων (Γ.Γ.Π.Σ.) του Υπουργείου Οικονομικών κάθε είδους πληροφορία που αφορά σε Έλληνες πολίτες και είναι καταχωρημένη στις νόμιμες,ημινόμιμες ή παράνομες βάσεις δεδομένων τους.


Στις 14 Ιουνίου του 2012 , δηλαδή δύο ημέρες πριν τις εκλογές , το υπηρεσιακό υπουργείο προστασίας του πολίτη, με μία λακωνική ανακοίνωση στην ιστοσελίδα του μας πληροφόρησε ότι απο το επόμενο φθινόπωρο θα αρχίσει η σταδιακή αντικατάσταση των αστυνομικών δελτίων ταυτότητας με μία «νέα ταυτότητα» η οποία θα μοιάζει με πιστωτική κάρτα.

Τον Ιούλιο του 2012, σχεδόν αμέσως μετά τον σχηματισμό της τρικομματικής κυβέρνησης, ο φερόμενος επίσης ως πρωθυπουργός της Ελλάδας Α. Σαμαράς, δεν έχανε ευκαιρία να τονίζει ότι η ηλεκτρονική διακυβέρνηση θα απλωθεί παντού και με κάθε τρόπο που επιτρέπει η ανάπτυξη της τεχνολογίας.

Στις 5 Δεκεμβρίου ο κ. Σαμαράς σε ομιλία του στο Ελληνοαμερικανικό επιμελητήριο, περιέγραφε για μια ακόμη φορά τα οφέλη της «εκτεταμένης χρήσης της τεχνολογίας» μέσω της οποίας θα «καταπολεμηθεί επιτέλους η φοροδιαφυγή» και ειδικά η μη απόδοση του ΦΠΑ ο οποίος όπως είπε θα εισπράτεται πλέον «αυτόματα».
Το ίδιο βράδυ, σχεδόν σε όλα τα τηλεοπτικά δελτία είδήσεων ακούγαμε για «το τέλος των μετρητών στις συναλλαγές και την αντικατάστασή τους με πλαστικό χρήμα».
Η «Κλασσικοπερίπτωση» έγραφε σχετικά εκείνη την ημέρα :
Αυτός λοιπόν ο φορολογικός "αυτοματισμός" του Σαμαρά,σημαίνει ότι ακόμα και αυτές τις μικρές καθημερινές συναλλαγές που μας επέτρεπαν να κάνουμε με χρήμα θα τις κάνουμε στο μέλλον μόνο μέσω πλαστικού χρήματος δηλαδή με μία "έξυπνη κάρτα".
Με απλά λόγια και αν ερμηνεύουμε σωστά τα λόγια του "σοφού" σερβιτόρου της Μέρκελ, στο εγγύς μέλλον κανείς δεν θα μπορεί να αγοράσει, να πουλήσει, να ζήσει αν δεν έχει στην τσέπη του μία "έξυπνη κάρτα".

Εκεί που είπαμε προχθές "Δόξα σοι ο Θεός" με την εισήγηση του υφυπουργού εωτερικών , δημόσιας διοίκησης και ηλεκτρονικής διακυβέρνησης Μανούσου Βολουδάκη , να μην υπάρχει ενσωματωμένο microchip στις νέες ταυτότητες , λέμε "Βοήθα Παναγιά μου" με τις δηλώσεις του Σαμαρά για την επί της ουσίας εφαρμογή της "αχρήματης κοινωνίας".
Εκεί δηλαδή που είπαμε πως δεν θα μας δέσουν τα χέρια ακούμε τον πρωθυπουργεύοντα αρχηγό της ΝΔ,να μας λέει ότι θα μας βάλει και σιδερένια λαιμαριά την αλυσίδα της οποίας γύρευε να δείς ποιοί ντόπιοι και ξένοι τραπεζίτες θα κρατούν.
Να πως έρχεται λοιπόν η "κάρτα του πολίτη" του ΓΑΠ με όλη της την ισχύ και φρίκη.

Ο Ιανουάριος του 2013, ήταν ένας μήνας ο οποίος έφερε , όχι μόνο ένα «άρωμα κατοχής»με την κοινοβουλευτική επικύρωση της παράδοσης άνευ όρων της εθνικής μας κυριαρχίας και τα ψηφισθέντα γενοκτόνα μέτρα αλλά και το δυσώδες «άρωμα της Νέας Εποχής».
Όλα όσα έλεγε ο Σαμαράς και οι εντολείς του σχετικά με την ολοκλήρωση των εφαρμογών της «ηλεκτρονικής τυρρανίας» (βλ. «ηλεκτρονική διακυβέρνηση») άρχισαν να παρουσιάζονται σε άρθρα τωνΜΜΕ ως …καινοτόμες και αναγκαίες «μεταρρυθμίσεις» που δήθεν θα διορθώσουν τις «χρόνιες στρεβλώσεις ,φέρνοντας επιτέλους την ποθούμενη ανάπτυξη».

Στις 8 Ιανουαρίου 2013, ο πρωθυπουργός έστειλε μια επιστολή στους υπουργούς του με την οποία τους ενημέρωνε ότι από εδώ και πέρα σε ότι αφορά «όλες τις δράσεις πληροφορικής των υπουργείων» θα περνούν από την κρησάρα της νεοσυσταθείσης «επιτροπής συντονισμού», υπενθυμίζοντάς τους ταυτόχρονα «ότι η ψηφιακή υπογραφή καθώς και η ηλεκτρονική διακίνηση εγγράφων, μεταξύ των κεντρικών υπηρεσιών των υπουργείων, πρέπει να έχει υλοποιηθεί μέχρι τον Ιούνιο του 2013 (Η υποχρέωση αυτή θα επεκταθεί σε όλους τους φορείς του δημοσίου)»(http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=491972)
Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι η ψηφιακή υπογραφή ,η ηλεκτρονική διακίνηση εγγράφων, καθώς και κάθε διακίνηση δεδομένων και πληροφοριών μεταξύ των κεντρικών υπηρεσιών των υπουργείων, αλλά και όλων των υπηρεσιών και οργανισμών του στενού και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, θα πραγματοποιείται μέσω του δικτύου με το όνομα «Σύζευξις», στο οποίο, όπως αποκάλυψε στις 22/1/2013 το Sec. News (http://www.secnews.gr/archives/category/zeroday ), επικρατεί εικόνα πλήρους διάλυσης αφού: « Με ευκολία, άγνωστοι hackers χαμηλού, όπως είναι εμφανές, γνωστικού επιπέδου, πραγματοποίησαν ισχυρή κυβερνοεπίθεση εναντίον 47 ιστοσελίδων (!) που βρίσκονται εντός του Δικτύου Σύζευξις, πρίν από μερικές ημέρες!» (http://klassikoperiptosi.blogspot.gr/2013/01/hackers.html )
Στα μέσα του Ιανουαρίου 2013, μαθαίναμε από τα ΜΜΕ ότι ο κύκλος των φορολογικών νομοσχεδίων δεν έκλεισε, και ότι εντός του επομένου διμήνου, θα έλθει στην βουλή για ψήφιση ένα ακόμα φορολογικό νομοσχέδιο, το οποίο εκτός των γνωστών «αναγκαίων για τις περιστάσεις» μέτρων αφαίμαξης του λαού , θα περιέχει και ένα άρθρο το οποίο θα περιστέλλει δραστικά, ή κατ΄άλλους θα εξαφανίζει, τη χρήση «μετρητών», αφού για χάρη της «πάταξης της φοροδιαφυγής», όλες ( ή αρχικά σχεδόν όλες) οι συναλλαγές, θα πραγματοποιούνται μέσω τραπεζικών πιστωτικών ή χρεωστικών καρτών.
Αυτή η «ιδέα» όπως και όλες οι άλλες «καινοτόμες» και «αναπτυξιακές» ..παρεμβάσεις δεν εκπορεύθηκαν βέβαια από τα σοφά μυαλά των εκλεγμένων «αρίστων» της ελληνικής κοινωνίας, αλλά από τους πραγματικούς κυβερνήτες αυτής της χώρας.Συγκεκριμένα αυτό το μέτρο του φορολογικού αυτοματισμού το οποίο θα μας εισάγει όπως προαναφέραμε στην «αχρήματη» και πάντως σιωνιστικοκρατούμενη «κοινωνία» ήταν ….πρόταση της γνωστής task force του κ. Ράϊχενμπαχ.

Η εφημερίδα Express.gr στις 24/01/13 έγραφε μεταξύ των άλλων:
«…Ήδη, η κυβέρνηση και η τρόικα έχουν προαποφασίσει να νομοθετηθούν 9 σημαντικές μεταβολές, σύμφωνα με τις οποίες:
1. Θα επιβάλλεται ένας νέος, ακόμη πιο επαχθής φόρος σε όλα τα ακίνητα που κατέχουν οι Έλληνες πολίτες, ακόμη και στα ακαλλιέργητα αγροτεμάχια, τις εκτάσεις με τα φωτοβολταϊκά και τους βοσκότοπους.
2. Θα καταργηθούν πλήρως οι απαλλαγές από το ΦΠΑ και θα περιοριστούν οι χαμηλοί συντελεστές του συγκεκριμένου φόρου.
3. Θα περικοπούν οι απαλλαγές που ισχύουν στη φορολογία μεταβιβάσεων, κληρονομιών, δωρεών και γονικών παροχών ακινήτων.
4. Θα αλλάξει εκ νέου το μέτρο των αποδείξεων.
5. Θα δίδεται η δυνατότητα στην εφορία να κατάσχει άμεσα τα όποια ποσά εισέρχονται στις τραπεζικές καταθέσεις των φορολογουμένων που οφείλουν ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο.
6. Θα αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο παροχής διευκολύνσεων τμηματικής καταβολής ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο.
7. Θα περιοριστούν σημαντικά οι δυνατότητες των πολιτών να συναλλάσσονται με μετρητά και θα καθιερωθεί η υποχρεωτική χρήση του ηλεκτρονικού χρήματος.
8. Θα καταργηθεί η δυνατότητα αναστολής στην επιβολή ποινικών και διοικητικών κυρώσεων σε περιπτώσεις φοροδιαφυγής.
9. Θα θεσμοθετηθεί η δημιουργία του νέου «περιουσιολογίου»…»

Η «εφημερίδα των συντακτών» στις 11/1/2013 δημοσίευε άρθρο με τον χαρακτηριστικό τίτλο:
Με πλαστικό χρήμα όλες οι αγορές από το 2014
Υποχρεωτική πρόκειται να κάνει το υπουργείο Οικονομικών τη χρήση του πλαστικού χρήματος για όλες τις συναλλαγές που θα πραγματοποιηθούν από την 1η Ιανουαρίου του 2014….
…Τα μέτρα αυτά, που θα έρθουν με το «μεγάλο» φορολογικό νομοσχέδιο την άνοιξη, προανήγγειλε ο Γιάννης Στουρνάρας χθες από τη Βουλή…

Αυτή η εφαρμογή, όπως και όλες οι άλλες, που ορθώς έχουν χαρακτηριστεί ως εθνοκτόνες και προδοτικές, θα επιβληθεί δολίως και «με το μαλακό.
Αυτός είναι και ό λόγος που αφήνουν να διαρρεύσει, ότι σκέφτονται, στην αρχή να δοθούν απλώς μερικά «κίνητρα», προκειμένου ο Έλληνας πολίτης να αποκτήσει σιγά – σιγά «φορολογική συνείδηση» και να χρησιμοποιεί «οικειοθελώς» το πλαστικό χρήμα.Αυτό βέβαια , θα αφορά ένα «χρονικό διάστημα προσαρμογής» μετά από το οποίο οι «καλωσύνες» θα τελειώσουν και η εφαρμογή θα είναι υποχρεωτική για όλους.Κάτι δηλαδή σαν τον νόμο Φρανκενστάϊν (Λοβέρδου) ο οποίος μας άφησε για λίγο «ελεύθερους» ώστε να χωνέψουμε τα περί «εικαζόμενης συναίνεσης» ,ενώ από τον επόμενο Ιούνιο όσοι εξ ημών δεν έχουν αφυπνισθεί θα θεωρούνται ως οιωνεί αποθήκες ανθρωπίνων ανταλλακτικών.

Είναι προφανές πως οι βασικές λειτουργίες της ηλεκτρονικής χειροπέδας που ο Παπανδρέου ονόμασε «κάρτα του πολίτη», εξυπηρετούνται κάλλιστα και από μία τραπεζική πιστωτική ή χρεωστική κάρτα.Μια κάρτα που όπως ξέρουμε έχει ήδη ενσωματωμένο rfid microchip πράγμα που την καθιστά de facto ένα αξιόπιστο «υβρίδιο» της κάρτας του πολίτη.
Δεδομένου ότι οι τράπεζες έχουν την ευχέρεια και την ελευθερία να αλλάζουν κατά το δοκούν τις τεχνικές προδιαγραφές των καρτών που εκδίδουν,είναι πιθανόν αύριο να εντάξουν σε αυτές και μία π.χ φωτογραφία του κατόχου, πράγμα που θα τις καθιστά όχι απλώς υβρίδια της κάρτας του πολίτη,αλλά επί της ουσίας «λειτουργικά αντίγραφα» της νέας ταυτότητας που ήθελε να εκδώσει και η σημερινή κυβέρνηση.
Η δολιότητα αυτού του νέου σχεδιασμού, έγκειται στο ότι μέσω του επερχόμενου νέου φορολογικού νομοσχεδίου, θα επιβληθεί σε όλους η «κάρτα του πολίτη» με την μορφή μιας τραπεζικής κάρτας, η χρήση της οποίας θα είναι απολύτως αναγκαία, αφού χωρίς αυτήν κανείς δεν θα μπορεί να αγοράσει ή να πουλήσει τίποτα ακόμα και αν κατέχει μετρητά , χρυσό , ασήμι ή οτιδήποτε άλλο έχει αξία.
Σου λέει δηλαδή η κυβέρνηση των δολίων και των δωσιλόγων :
Εμείς επειδή είμαστε «ευσεβείς» και θεωρούμε ως βάσιμες τις «ορθόδοξες αντιρρήσεις» που έχουν εκφραστεί σχετικά με την κάρτα του πολίτη, δεν θα προχωρήσουμε στην έκδοση νέων ταυτοτήτων.Ωστόσο επειδή θέλουμε να πολεμήσουμε την φοροδιαφυγή, θα ανοίξετε έναν λογαριασμό σε όποια τράπεζα θέλετε και εκείνη θα σας προμηθεύσει μία ή περισσότερες κάρτες μέσω των οποίων θα κάνετε όλες σας τις συναλλαγές.Θα εξυπηρετείστε καλύτερα και δεν θα κινδυνεύετε να πέσετε θύμα κλοπής μιας και η κάρτα θα είναι έτσι σχεδιασμένη που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο από εσάς.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες και δεδομένου ότι ήδη οι τράπεζες είναι διασυνδεδεμένες με το κεντρικό σύστημα της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης ,δεν υπάρχει λόγος το κράτος να εκδώσει και να μοιράσει νέες ταυτότητες.Οι τραπεζικές πιστωτικές ή χρεωστικές κάρτες με μικρές τεχνικές ..βελτιώσεις και «νομοθετικές παρεμβάσεις» θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν κάλλιστα και ως «νέες ταυτότητες».

Οι αντιδράσεις θα ελαχιστοποιηθούν αφού ήδη μεγάλο τμήμα του λαού είναι εξοικειωμένο με την χρήση των πιστωτικών και χρεωστικών καρτών.
Αν επιπροσθέτως η μαζική χρήση αυτών συνοδεύεται και από μικρά οικονομικά «αντίδωρα», τότε δεν ξέρω πόσοι εκ των εξαθλιωμένων και τρομοκρατημένων από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης Ελλήνων, θα αντιληφθούν το περιεχόμενου αυτού του νέου «δούρειου ίππου» και θα αντισταθούν.
Δεν θα είναι εξ άλλου η πρώτη φορά που η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη μεταμφιεσμένη σε Πόντιο Πιλάτο θα «σταυρώσει» τον Έλληνα.

Η παντοδύναμη παγκόσμια τραπεζοπιστωτική εξουσία η οποία φυσικά εκτός από την κυβέρνηση ελέγχει και τις κατ΄όνομα ελληνικές τράπεζες ( μη εξαιρουμένης και της Τράπεζας της Ελλάδος) ,θα είναι αυτή η οποία θα καθορίζει χωρίς να ρωτά κανέναν τις τεχνικές και λειτουργικές προδιαγραφές των τραπεζικών καρτών την χρήση των οποίων όπως είπαμε σκοπεύει να καταστήσει αναγκαία η κυβέρνηση Σαμαρά.
Αν λοιπόν μέχρι σήμερα δεν εμπιστευόμαστε τις κυβερνήσεις σε ότι αφορούσε το περιεχόμενο και τις λειτουργίες της κάρτας του πολίτη ,πως είναι δυνατόν να εμπιστευτούμε τις τράπεζες;Εκείνους δηλαδή τους «οργανισμούς» των οποίων η δαιμονιώδης και αδηφάγος ιδιοσύστασή τους ελέγχει κυβερνήσεις και με την βοήθειά τους εξοντώνει λαούς και έθνη.

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι η πανθομολογουμένως σιωνιστικοκρατούμενη παγκόσμια τραπεζοπιστωτική εξουσία όχι μόνο δεν θα σεβαστεί τις ορθόδοξες αντιρρήσεις που είχαμε εκφράσει για την κάρτα του πολίτη και τις νέες ταυτότητες,αλλά θα κάνει ακριβώς το αντίθετο.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο ελληνικός Ορθόδοξος λαός θα πρέπει να ενημερωθεί άμεσα και για αυτόν τον δόλιο σχεδιασμό αυτής της τρικομματικής κατοχικής κυβερνητικής κοινοπραξίας, και να αντισταθεί.

Κλασικκοπερίπτωση

Πέμπτη, 31 Ιανουαρίου 2013 AM PA SOS

Πέμπτη, 31 Ιανουαρίου 2013

Προσοχή στην Α.Μ.Ρ.Α (Αυθεντική Μυστικιστική Ροδοσταυρική Αδελφότητα)

Τι είναι η Α.Μ.Ρ.Α; Ολόκληρο το όνομα είναι, "Αυθεντική Μυστικιστική Ροδοσταυρική Αδελφότητα".
Πρόκειται για μία μυστικιστική, σατανική οργάνωση που μυεί τον άνθρωπο στον αποκρυφισμό και στη Σατανολατρεία. Μιλούν για ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΕΣΩΤΕΡΙΣΤΕΣ και για άλλες παρεμφερείς σαχλαμάρες εκμεταλλευόμενοι τον πόνο του σύγχρονου ανθρώπου και την ανάγκη του να βρει την αλήθεια.
Ας δούμε κάποιες από τις κατηγορίες μύησης της οργάνωσης και την οργάνωση των βαθμών τους γενικά:

ΒΑΘΜΟΙ	ΣΦΑΙΡΕΣ	ΕΠΙΠΕΔΑ	ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
0. Δόκιμος	-	-	Εισαγωγή
1. Νεόφυτος	Γαία	4 Στοιχεία	Γενικές γνώσεις επιστημών και εσωτερισμού
2. Οδοιπόρος	Σελήνη	Αιθερικό	Αυτογνωσία
3. Αδελφός	Αφροδίτη	Αστρικό	Μυστικισμός - EQ
4. Μάγος	Ερμής	Νοητικό	Αποκρυφισμός - IQ
5. Ήρωας	Ήλιος	Πνευματικό	Φώτιση
6. Ιππότης	'Αρης	Κοινωνικό	Ιπποτισμός
7. Ελεήμων	Δίας	Ανθρωπιστικό	Αλτρουισμός - φιλαλληλία

Βλέπουμε ανάμεσα στις διάφορες κατηγορίες αυτές του μάγου και του Ιππότη, νομίζω πως οι σχέσεις με τον Τεκτονισμό και την Μασονία είναι εμφανέστατες.
Έπειτα μας μιλούν για τις "σφαίρες" όπου βλέπουμε διάφορα ονόματα τα οποία μας παραπέμπουν στην αρχαιολατρία και στον Παγανισμό.Στις ιδιότητες βλέπουμε αυτές του Μυστικισμού, του Αποκρυφισμού και του Φωτισμού. Οι σχέσεις της οργάνωσης με τη δαιμονολατρία είναι εμφανέστατες!
Εδώ είναι η Ιστοσελίδα τους όπου μπορείτε να δείτε αναλυτικά το πως αυτοί οι άθλιοι λάτρες του Σατανά μας πληροφορούν για τις αναγκαίες αποκρυφιστικές τελετές στις οποίες πρέπει να πάρει μέρος ο υποψήφιος που επιθυμεί να ενταχθεί στην οργάνωση τους http://amra.gr/
Επίσης εάν περιηγηθούμε στη σελίδα τους βλέπουμε και άλλα φοβερά στοιχεία που τους συνδέουν με τον Σατανισμό.
Εκείνο που μας ανησυχεί περισσότερο είναι το πως αυτή η οργάνωση δραστηριοποιείτε έντονα στο χώρο του εμπορίου, όπως βλέπουμε εδώ http://www.ortf.gr/page-4.html . Διαθέτουν στο εμπόριο διάφορες αλοιφές και άλλα προϊόντα. Μία από τις αλοιφές τους έφτασε στα χέρια μου και σας την παρουσιάζω για να αποφύγετε την αγορά της, γιατί αγοράζοντας τα προϊόντα τους, στηρίζουμε την οργάνωση τους.

Εδώ μπορείτε να δείτε το forum της οργάνωσης και τους τομείς για τους οποίους ενδιαφέρονται:
http://www.amra.gr/forum/index.php
Και πάλι οι σχέσεις τους με τον αποκρυφισμό και την λατρεία του σκότους είναι εμφανέστατες.
Φαίνεται πως οι διεστραμμένες σατανικές οργανώσεις δεν ησυχάζουν και θέλουν να απλώσουν τα δίχτυ τους παντού. Ας τις αποφύγουμε για το καλό της ψυχής μας.

orthodoxy-rainbow.blogspot.gr

Ἄγνωστη εἶναι στούς ἀνθρώπους ἡ ὥρα τοῦ θανάτου τους…Καιρός γιά μετάνοια. Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου

 

Πέμπτη, 31 Ιανουαρίου 2013

Ἄγνωστη εἶναι στούς ἀνθρώπους ἡ ὥρα τοῦ θανάτου τους…Καιρός γιά μετάνοια. Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου

Ἄγνωστη εἶναι στούς ἀνθρώπους ἡ ὥρα τοῦ θανάτου τους…Καιρός γιά μετάνοια

Αδελφέ, να περιμένεις κάθε μέρα το θάνατό σου και να ετοιμάζεσαι κατάλληλα για την πορεία εκείνη. Γιατί το φοβερό πρόσταγμα θα έρθει όταν δεν θα το περιμένεις. Και αλίμονο σ’ εκείνον που θα βρεθεί ανέτοιμος.
Αν είσαι ακόμα νέος, ο εχθρός σου σπέρνει συχνά λογισμούς σαν κι αυτούς: «Νέος είσαι ακόμη.
Απόλαυσε τις ηδονές σου, και στα γεράματά σου μετανοείς.
Πόσους τάχα δεν ξέρεις, που και τις επίγειες ηδονές απόλαυσαν και τα ουράνια αγαθά κέρδισαν ύστερα με τη μετάνοια; Τι θέλεις και λιώνεις το σώμα σου από τόσο μικρή ηλικία, με κίνδυνο ν’ αρρωστήσεις;».
Εσύ όμως εναντιώσου στον εχθρό και πες του: «Διώκτη και εχθρέ της ψυχής μου!
Πάψε να μου βάζεις λόγια! Γιατί, αν μ’ αρπάξει ο θάνατος στα νιάτα μου και δεν προφτάσω να γεράσω, τι θ’ απολογηθώ μπροστά στο βήμα του Χριστού; Να, βλέπω πολλούς νεότερους να πεθαίνουν και πολλούς ηλικιωμένους να ζουν πολλά χρόνια ακόμη.
Άγνωστη είναι στους ανθρώπους η ώρα του θανάτου τους. Αν λοιπόν με προλάβει ο θάνατος, μπορώ να πω τότε στον Κριτή ότι με πήρε νέο, και να μ’ αφήσει για να μετανοήσω; Μήπως πάλι δε βλέπω, πώς δοξάζει ο Κύριος όσους Τον υπηρετούν από τα νιάτα ως τα γεράματά τους;
Να, στον προφήτη Ιερεμία είπε: «Εμνήσθην ελέους νεότητός σου και αγάπης τελειώσεώς σου του εξακολουθείν σε οπίσω αγίου Ισραήλ» (Ιερ. β΄ 2). Αντίθετα, εκείνον που συνεχώς, από τα νιάτα ως τα γεράματά του, ακολούθησε το λογισμό της πλάνης, πώς τον αποδοκίμασε ο προφήτης, αν και νέος; «Πεπαλαιωμένε ημερών κακών, νυν ήκασιν αι αμαρτίαι σου, άς εποίεις το πρότερον» (Δαν. Σωσ. 52).
Γι’ αυτό και το Άγιο Πνεύμα μακαρίζει εκείνους που σηκώνουν το ζυγό της αρετής από τη νεότητά τους (Θρήνοι γ΄ 27) …; Φύγε λοιπόν από κοντά μου, εργάτη της ανομίας και πονηρέ σύμβουλε. Ο Κύριος και Θεός μου να διαλύσει τις δολοπλοκίες σου και να λυτρώσει κι εμένα από τις επιβουλές σου, με τη δύναμη και τη χάρη Του».
Πάντα λοιπόν, αγαπητέ, να έχεις στο νου σου την ημέρα του τέλους σου. Όταν φτάσεις πια να πέσεις στην ψάθα σου ψυχομαχώντας – αλίμονο, τι φόβος και τρόμος ζώνει την ψυχή σου τότε, και μάλιστα αν έχει τη συνείδηση να την κατηγορεί!
Αν μεν έχει κάνει κάτι καλό σ’ αυτή τη ζωή, αν δηλαδή βάσταξε θλίψεις και ατιμώσεις για χάρη του Κυρίου και έκανε όσα είναι ευάρεστα σ’ Εκείνον, τότε με πολλή χαρά οδηγείται από τους αγίους αγγέλους στους ουρανούς.
Γιατί όπως ο εργάτης που κοπιάζει στη δουλειά ολόκληρη την ημέρα, μ’ απαντοχή περιμένει τη δωδέκατη ώρα, για να πάρει το μεροκάματό του και να ξεκουραστεί μετά το μόχθο, έτσι ακριβώς και οι ψυχές των δικαίων περιμένουν εκείνη την ημέρα.
Οι ψυχές όμως των αμαρτωλών είναι γεμάτες από φόβο και τρόμο μεγάλο την ώρα εκείνη. Γιατί όπως ο κατάδικος, που πιάστηκε από τους φύλακες και οδηγείται στο δικαστήριο, καρδιοχτυπάει και τρέμει ολόκληρος στη σκέψη των βασανιστηρίων που τον περιμένουν, έτσι ακριβώς και οι ψυχές των αδίκων ανθρώπων συνταράζονται τότε, καθώς βλέπουν πια καθαρά το ατέλειωτο μαρτύριο της αιώνιας φωτιάς και τις άλλες τιμωρίες, τις παντοτινές και ατερμάτιστες.
Κι αν ο αμαρτωλός πει τότε σ’ εκείνους που τον σέρνουν, «αφήστε με για λίγο να μετανοήσω», όχι μόνο δε θα τον ακούσει κανείς, αλλά θα του πούνε κιόλας: «Τότε που είχες καιρό, δε μετανοούσες. Και τώρα βεβαιώνεις πως θα μετανοήσεις; Όταν το στάδιο ήταν ανοιχτό για όλους, δεν αγωνίστηκες.
Και θέλεις ν’ αγωνιστείς τώρα, που κλείστηκαν όλες οι πύλες και πέρασε ο καιρός του αγώνα; Δεν άκουσες τι είπε ο Κύριος; «Γρηγορείτε, ότι ουκ οίδατε την ημέραν ουδέ την ώραν …;» (Ματθ. κε΄ 13).
Γνωρίζοντας από τώρα, αγαπητέ, αυτά και τα παρόμοια, ν’ αγωνίζεσαι όσο έχεις ακόμα καιρό. Και να διατηρείς άσβεστη πάντα τη λαμπάδα της ψυχής σου με την καλλιέργεια των αρετών. Έτσι, όταν έρθει ο Νυμφίος, θα βρεθείς έτοιμος και θα μπεις μαζί Του στον νυφικό θάλαμο, όπως και οι άλλες παρθένες ψυχές, που έζησαν σύμφωνα με το θέλημά Του (πρβλ. Ματθ. κε΄ 1-13).


VatopaidiFriend
hristospanagia3.blogspot.gr

Πέμπτη, 31 Ιανουαρίου 2013

Πέμπτη, 31 Ιανουαρίου 2013

Λόγοι περί πίστεως.

Λόγοι περί πίστεως

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς ὁρίζει τὴν πίστη ὡς «Ἡ πίστις εἶναι διπλή. “ Ἐστι γὰρ πίστις ἐξ ἀκοῆς”. Γιατί ἀκούγοντας τὶς θεῖες Γραφές, πιστεύουμε στὴ διδασκαλία τοῦ Πνεύματος. Καὶ αὐτὴ τελειοποιεῖται μὲ ὅλα ποὺ νομοθετήθηκαν ἀπὸ τὸν Χριστό, ἀφοῦ ἐκδηλώνεται μὲ ἔργα,παρουσιάζοντας εὐσέβεια καὶ ἐφαρμόζοντας τὶς ἐντολὲς αὐτοῦ ποὺ μᾶς ἀνακαίνισε.
Αὐτὸς ποὺ δὲν πιστεύει κατὰ τὴν παράδοση τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἤ κοινωνεῖ μὲ τὸν Διάβολο, κάνοντας ἀνάρμοστα ἔργα, εἶναι ἄπιστος. “ Ἔστι δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις ἔλεγχος οὐ βλεπομένων” ἡ ἀδίσταχτη ἀκλόνητη ἐλπίδα σὲ αὐτὰ, ποὺ ἔχει ὑποσχεθεῖ ὁ Κύριος καὶ στὴν ἐπιτυχία τῶν παρακλήσεών μας.Ἡ πρώτη εἶναι τῆς δικῆς μας γνώμης, ἐνῶ ἡ δεύτερη τῶν χαρισμάτων τοῦ Πνεύματος».1

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ λέει γιὰ τὴν πίστη « Ἡ πίστις εἶναι τὸ μέσο μὲ τὸ ὁποῖο βλέπουμε τὰ μὴ φανερὰ καὶ κάμνει ἐξ ἴσου βέβαια τὰ μὴ βλεπόμενα μὲ τὰ βλεπόμενα. Οὔτε εἶναι δυνατὸ νὰ μὴ πιστεύση κανεὶς σὲ ἐκεῖνα ποὺ βλέπει, οὔτε πάλι εἶναι δυνατὸ νὰ πιστεύση, ἐὰν δὲν ἔχη σαφέστερη βεβαιότητα γιὰ τὰ ἀόρατα ἀπὸ ὅ,τι γιὰ τὰ ὁρατά. Ἐπειδὴ δηλαδὴ τὰ ἐλπιζόμενα θεωροῦνται ἀνυπόστατα, ἡ πίστις δίνει σὲ αὐτὰ ὑπόστασι ἢ καλύτερα δὲν δίνει, ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι ἡ οὐσία τους. Γιὰ παράδειγμα, ἡ ἀνάστασις δὲν ἔχει γίνει, οὔτε ὑπάρχει ὡς ὑπόστασις, ἀλλὰ ἡ ἐλπίδα τὴν τοποθετεῖ μέσα στὴ ψυχή μας.Αὐτὸ σημαίνει “ὑπόστασις ἐλπιζομένων πραγμάτων”».2

Ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος σὲ ἐπιστολὴ του γράφει «Μὴ σοῦ φαίνεται παράξενο ἐφόσον βρίσκεσαι στὴν ὁδὸ, ποὺ ὁδηγεῖ στὸ Θεό, ἂν πολλὲς φορὲς πέφτεις πάνω σὲ ἀγκάθια καὶ σβώλους καὶ ἄλλοτε σὲ ὁμαλὸ ἔδαφος. Γιατί ὅσοι ἀγωνίζονται, ἄλλοτε πέφτουν καὶ ἄλλοτε νικοῦν. Ὁ Μέγας Ἰὼβ εἶπε“Τί ἄλλο εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου πάνω στὴ γῆ, παρὰ μία συνεχὴς δοκιμασία;” Καὶ κάποιος ἄλλος ἅγιος εἶπε “ Ἄνθρωπος ποὺ δὲν γεύτηκε πειρασμὸ δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι βέβαιος γιὰ τὶς ἀρετές του”.
Γιατί καθὼς ἀσκούμαστε στὴν πίστη πειραζόμαστε, γιὰ νὰ δοκιμαστοῦμε καὶ νὰ μάθουμε νὰ πολεμᾶμε. “Πρέπει νὰ περάσετε μέσα ἀπὸ πολλὲς θλίψεις, γιὰ νὰ μπεῖτε στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν”».3

Ὁ γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης σὲ λόγο του γιὰ τὴν κοσμικὴ λογικὴ ἀναφέρει «Στὴν ἐποχή μας, ποὺ ἔχουν αὐξηθῆ οἱ γνώσεις, δυστυχῶς ἡ ἐμπιστοσύνη μόνο στὴ λογικὴ κλόνισε τὴν πίστη ἀπὸ τὰ θεμέλια καὶ γέμισε τὶς ψυχὲς ἀπὸ ἐρωτηματικὰ καὶ ἀμφιβολίες. Γιὰ αὐτὸ στερούμαστε τὰ θαύματα, γιατί τὸ θαῦμα ζῆται καὶ δὲν ἐξηγεῖται ἀπὸ τὴν λογική.Ἀντίθετα, ἡ πίστη στὸν Θεὸ τραβάει τὴν θεϊκὴ δύναμη κάτω καὶ ἀναποδογυρίζει ὅλα τὰ ἀνθρώπινα συμπεράσματα. Ὅλα τὰ πράγματα τῆς πνευματικῆς ζωῆς ἐξωτερικὰ φαίνονται ἀνάποδα. Ἂν δὲν ἀναποδογυρίση κα-νεὶς τὸ κοσμικό του φρόνημα, νὰ γίνη πνευματικὸς ἄνθρωπος, εἶναι ἀδύνατον νὰ γνωρίση τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ, ποὺ μᾶς φαίνονται παράξενα(ἀνάποδα)». 4

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης στὴν ἐν Χριστῷ ζωή μου λέει γιὰ τὴν πίστη « Ἡ πίστη εἶναι τὸ κλειδί, μὲ τὸ ὁποῖο ἀνοίγεται ὁ θεῖος θησαυρός. Τὸ κατέχουν οἱ ἁπλές, ἀγαθές, ὅλο ἀγάπη καρδιές. Ἡ πίστη εἶναι τὸ πνευματικὸ στόμα. Ἂς ἀνοίγουμε ἐλεύθερα αὐτὸ τὸ στόμα, ὅπως κάνουμε καὶ γιὰ τὸ σωματικό. Ἂς μὴ σφίγγουν τὰ χείλη του ἡ ἀμφιβολία καὶ ἡ ὀλιγοπιστία. Ἂν μένει κλειστὸ ἐξ αἰτίας τους, κλειστὸς θὰ μένει καὶ ὁ οὐρανὸς γιά μᾶς. Ὅσο πιὸ πολὺ κινεῖται τὸ στόμα τῆς πίστεως, ὅσο πιὸ ἀδίστακτα πιστεύουμε στὴν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ, τόσο πιὸ πολλοὶ θὰ εἶναι οἱ θεῖοι οἰκτιρμοὶ ἀπέναντί μας».5

Ὁ ἅγιος Διάδοχος Φωτικὴς μᾶς λέει γιὰ τὴν πίστη καὶ τὰ ἔργα «Πίστη χωρὶς ἔργα καὶ ἔργα χωρὶς πίστη θὰ ἀπορριφθοῦν ἐξίσου ἀπὸ τὸν Θεό.Πρέπει ὁ πιστὸς νὰ προσφέρει στὸν Θεὸ πίστη ποὺ φανερώνεται μὲ ἔργα.Ὁ πατέρας μας Ἀβραὰμ δὲν θὰ δικαιωνόταν ἀπὸ τὴν πίστη του, ἂν δὲν προσέφερε ὡς καρπό της στὸ Θεὸ τὸν γιὸ του Ἰσαὰκ».6


Ὑποσημειώσεις:
1. Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ Ἔκδοσις Ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως Δ΄, 10
2. Ἰωάννου Χρυσοστόμου Ε.Π.Ε. τόμ. 25, σελ. 105
3.Ἀββᾶ Δωροθέου Ἀσκητικὰ Ἑτοιμασία σελ. 423.
4. Γέροντος Παϊσί-ου Λόγοι Α´ σελ. 225
5. Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης «Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου» 108 6.Φιλοκαλία τόμος Α´ σελ. 290.

Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1961, 1 Φεβρουαρίου 2013

Εὐαγγελισμός - Ἑλληνισμός

Μὲ μιᾶς ἀνοίγει ὁ οὐρανός, τὰ σύγνεφα μεριάζουν,
οἱ κόσμοι ἐμείνανε βουβοί, παράλυτοι κοιτάζουν.
Μία φλόγα ἀστράφτει... ἀκούονται ψαλμοὶ καὶ μελῳδία...
Πετάει ἕν᾿ ἄστρο... σταματᾶ ἐμπρὸς εἰς τὴ Μαρία...
«Χαῖρε τῆς λέει ἀειπάρθενε, εὐλογημένη χαῖρε!
Ὁ Κύριός μου εἶναι μὲ σέ. Χαῖρε Μαρία, Χαῖρε!»

Ἐπέρασαν χρόνοι πολλοί... Μία μέρα σὰν ἐκείνη
ἀστράφτει πάλι ὁ οὐρανός... Στὴν ἔρμη της τὴν κλίνη
λησμονημένη, ὁλόρφανη, χλωμὴ κι ἀπελπισμένη,
μία κόρη πάντα τήκεται, στενάζει ἁλυσωμένη.
Τὰ σιδερὰ εἶναι ἀτάραγα, σκοτάδι ὁλόγυρά της.
Ἡ καταφρόνια, ἡ δυστυχιὰ σέπουν τὰ κόκαλά της.
Τρέμει μὲ μιᾶς ἡ φυλακὴ καὶ διάπλατη ἡ θυρίδα
φέγγει κι ἀφήνει καὶ περνᾶ ἕν᾿ ἄστρο, μίαν ἀχτίδα.
Ὁ Ἄγγελος ἐστάθηκε, διπλώνει τὰ φτερά του...

«Ξύπνα, ταράζου, μὴ φοβοῦ, χαῖρε, Παρθένε, χαῖρε.
Ὁ Κύριός μου εἶναι μὲ σέ, Ἑλλὰς ἀνάστα, χαῖρε».

Οἱ τοῖχοι εὐθὺς σωριάζονται. Ἡ μαύρ᾿ ἡ πεθαμένη
νοιώθει τὰ πόδια φτερωτά. Στὴ μέση της δεμένη
χτυπάει ἡ σπάθα φοβερή. Τὸ κάθε πάτημά της
ἀνοίγει μνῆμ᾿ ἀχόρταγο. Ρωτᾶ γιὰ τὰ παιδιά της...
Κανεὶς δὲν ἀποκρένεται... Βγαίνει, πετᾶ στὰ ὄρη...
Λιώνουν τὰ χιόνια ὅθε διαβεῖ, ὅθε περάσει ἡ Κόρη.

«Ξυπνᾶτε ἐσεῖς ποὺ κοίτεστε, ξυπνᾶτε ὅσοι κοιμᾶστε,
τὸ θάνατο ὅσοι ἐγεύτητε, τώρα ζωὴ χορτάστε».

Οἱ χρόνοι φεύγουνε, πετοῦν καὶ πάντα ἐκείνη ἡ μέρα
εἶναι γραμμένο ἐκεῖ ψηλὰ νὰ λάμπει στὸν αἰθέρα
μ᾿ ὅλα τὰ κάλλη τ᾿ οὐρανοῦ. Στολίζεται ὅλη ἡ φύση
μὲ χίλια μύρια λούλουδα γιὰ νὰ τὴ χαιρετήσει.
Γιορτάστε την, γιορτάστε την. Καθεὶς ἂς μεταλάβει
ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Καὶ σεῖς καὶ σεῖς οἱ σκλάβοι,
ὅσοι τὴ δάφνη στὴ καρδιὰ νὰ φέρετε φοβᾶστε,
ἀφορεσμένοι νἆστε.

ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΛΕΠΡΟΣ

μοναχός Νικηφόρος ο Λεπρός

Αρχιδιακόνου Διονυσίου Γκόλια, Πηγή: Σίμωνος Μοναχού, "Νικηφόρος ο λεπρός, της καρτερίας αθλητής λαμπρός", εκδ. "Ο Άγιος Στέφανος". Στη σύγχρονη εποχή που ο άνθρωπος αναζητά πρότυπα για να κατευθύνει βάση αυτών και τη δική του ζωή, η Εκκλησία μας δεν παύει να προβάλλει αγίους ανθρώπους σε όλες τις εποχές, οι οποίοι βίωσαν το Ευαγγέλιο, αγωνίστηκαν να κατακτήσουν αρετές και απέδειξαν ότι η Αγιότητα είναι κατορθωτή και στην εποχή μας. Ένα λαμπρό πνευματικό αστέρι που έζησε τον περασμένο αιώνα είναι και ο μοναχός Νικηφόρος ο οποίος υπέμεινε με καρτερία την ασθένεια της λέπρας σ' όλη του τη ζωή. Ο πατήρ Νικηφόρος (κατά κόσμον Νικόλαος Τζανακάκης) γεννήθηκε το 1890 στο χωριό Σηρικάρι στα Χανιά της Κρήτης. Από την παιδική ηλικία γνώρισε την ορφάνια από μάνα και πατέρα. Την ανατροφή του ανέλαβε ο παππούς του Ιωάννης. Ο μικρός Νικόλαος, αφού έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο δημοτικό σχολείο του χωριού του, σε ηλικία δεκατριών ετών άφησε το χωριό του και πήγε στα Χανιά. Εκεί ο παππούς του τον πήγε σε ένα κουρείο όπου άρχισε να εργάζεται και να μαθαίνει την τέχνη. Μετά από κάποιο διάστημα ανέμενε το Νικόλαο ένα δύσκολο και οδυνηρό άθλημα. Πάνω στο δέρμα του εμφανίστηκε μια μικρή κηλίδα με ένα λεπτό στεφάνι. Αυτή ήταν και η πρώτη ένδειξη της λέπρας. Όσο κι αν θορυβήθηκε ο μικρός Νικόλαος προσπάθησε να μη γίνει αντιληπτή η ασθένειά του. Έτσι έκρυβε τα σημεία του σώματός του όπου είχαν εμφανιστεί τα σημάδια της νόσου. Εάν το μάθαιναν οι αρχές, τα επακόλουθα ήταν διωγμός, απομόνωση και εγκλεισμός στη Σπιναλόγγα . Σε ηλικία δέκα έξι ετών, όταν τα σημάδια άρχισαν να γίνονται πιο εμφανή, έφυγε κρυφά με κάποιο καράβι στην Αίγυπτο. Εκεί κατευθύνθηκε στην Αλεξάνδρεια όπου βρήκε εργασία σε ένα κουρείο. Ήταν αρκετά κοινωνικός και κατάφερε να γίνει αγαπητός από όλους όσους τον γνώρισαν. Οι κληρικοί της Αλεξάνδρειας τον στήριξαν πολύ και τον βοήθησαν να προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον. Μετά από επτά -οκτώ χρόνια τα σημάδια της λέπρας έγιναν ακόμη πιο εμφανή και τότε εμπιστεύθηκε το πρόβλημα του σε έναν Επίσκοπο του Πατριαρχείου, Χιακής καταγωγής. Ο Επίσκοπος τον περιέβαλε με πολύ αγάπη και απευθύνθηκε στον π. Άνθιμο, τον μετέπειτα Άγιο Άνθιμο, ο οποίος ήταν ιερέας στο λεπροκομείο της Χίου. Κατόπιν συνεννοήσεως ο Νικόλαος πήγε στη Χίο και εγκαταστάθηκε στο εκεί λεπροκομείο. Ο π. Άνθιμος, πνευματικός του Νικολάου, τον συμβούλευε και καθοδηγούσε στην πνευματική ζωή. Ο Νικόλαος προόδευε στην πνευματική ζωή και ο γέροντάς του δύο χρόνια αργότερα, αφού τον έκρινε ώριμο για το Αγγελικό Σχήμα, τον έκειρε μοναχό δίδοντάς του το όνομα Νικηφόρος. Ο π. Νικηφόρος πλέον έβαλε σε δεύτερη θέση την ασθένειά του και στόχο έβαλε την πρόοδό του στην πνευματική ζωή. Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή ήταν το καθημερινό του πρόγραμμα. Παρόλο που ζούσε μέσα σε νοσοκομείο και έπαιρνε πάρα πολλά φάρμακα, η διατροφή του ήταν αυστηρά μοναχική. Στα σπιτάκια του νοσοκομείου διαβίωναν δύο-τρία άτομα μαζί. Ο π. Νικηφόρος , ως μοναχός, έμενε μόνος του και προσευχόταν πολλές ώρες κάθε νύχτα κάνοντας αμέτρητες μετάνοιες, πριν τα χέρια και τα πόδια του παραμορφωθούν από τη νόσο. Τα βράδια χτυπούσε την καμπάνα του παρεκκλησίου του νοσοκομείου, επ' ονόματι του Αγίου Λαζάρου, και μαζί με άλλους ασθενείς έλεγαν το απόδειπνο και τους χαιρετισμούς της Παναγίας. Τα πρωινά έψαλε τον Όρθρο και τις Κυριακές ήταν ο ψάλτης του Ναού. Με την πάροδο του χρόνου ο π. Νικηφόρος έχασε το φως των σωματικών οφθαλμών του. Τα πνευματικά μάτια του όμως τα διατηρούσε ορθάνοιχτα. Και αυτά τα μάτια είναι που χρειάζονται περισσότερα. Τα μάτια τα αγγελικά, τα μάτια που βλέπουν το θεϊκό φως . Στη Χίο έζησε ο π. Νικηφόρος μέχρι τα εξήντα - επτά του περίπου χρόνια όταν έκλεισε το λωβοκομείο (1957). Όλοι οι ασθενείς μεταφέρθηκαν στον αντιλεπρικό σταθμό Αγίας Βαρβάρας των Αθηνών. Εκεί ο π. Νικηφόρος βρήκε την αγάπη και τη φροντίδα από τον π. Ευμένιο, ο οποίος τον σεβόταν πολύ. Σε αντίθεση με άλλους ασθενείς δεν είχε καθόλου απαιτήσεις. Ηταν πράος και ταπεινός . Ο π. Νικηφόρος καλλιεργούσε την αδιάλειπτη νοερά προσευχή. Οι ασθενείς του ιδρύματος ήταν χαρούμενοι που είχαν κοντά τους ένα τέτοιο θησαυρό. Τακτικά περνούσαν από το κελλάκι του και ο π. Νικηφόρος τους γέμιζε με αισιοδοξία δείχνοντας τους αγάπη και στοργή. Εκτός όμως από τους συνασθενείς του, πλήθος κόσμου συνέρεε να πάρουν την ευχή του, ανάμεσα στους οποίους αρκετοί Επίσκοποι, πρεσβύτεροι και μοναχοί. Ας αναφέρουμε ότι είχε και έντονη πάλη με τους δαίμονες. Δεχόταν πολλές επιθέσεις και ορισμένες φορές οι συμπλοκές έφθαναν και σε σωματική πάλη. Λέγεται μάλιστα ότι είχε αποκτήσει με τη χάρη του Θεού και το προορατικό χάρισμα. Στις 4 Ιανουαρίου του 1964 και σε ηλικία 74 ετών ο π. Νικηφόρος δέχθηκε το κάλεσμα του Ουράνιου Πατέρα για την Άνω Ιερουσαλήμ. Μετά την εκταφή, τα ιερά λείψανά του ευωδίασαν. Μάλιστα αναφέρονται και αρκετά θαύματα. Θα κλείσουμε την αναφορά μας στον οσιότατο μοναχό π. Νικηφόρο με λόγια που απηύθυνε σε ένα νεαρό επισκέπτη του: "Είσαι νέος... πρόσεχε στη ζωή σου, παραπάνω από όλες τις απολαύσεις είναι η γαλήνη της ψυχής σου. Εγώ δεν έχω τους πειρασμούς τους δικούς σου, αλλά έχω πολλά χρόνια τώρα τους πειρασμούς της ασθενείας. Δόξα σοι ο Θεός, Εκείνος γνωρίζει γιατί επιτρέπει τους πειρασμούς". Ας έχουμε την ευχή του.

ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Ἀγοράστηκε τὸ παλαιότερο χειρόγραφο εὐαγγέλιο τῆς Εὐρώπης

.         Ἡ Βρετανικὴ Βιβλιοθήκη ἀγόρασε γιὰ 9 ἑκατ. στερλίνες -10,9 ἑκατ. εὐρὼ- τὸ παλαιότερο ἄθικτο χειρόγραφο τῆς Εὐρώπης, ἕνα ἀντίγραφο τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου στὰ Λατινικὰ τοῦ 7ου μ.χ. αἰώνα. Τὸ χειρόγραφο, ποὺ ὀνομάζεται “Εὐαγγέλιο τοῦ Ἁγίου Κάθμπερτ (Cuthbert)”, εἶχε τοποθετηθεῖ στὸν τάφο τοῦ μοναχοῦ αὐτοῦ, ποὺ ἔγινε ἐπίσκοπος καὶ Ἀγγλοσάξων Ἅγιος στὸ Λίντισφαρν στὸ βορειοανατολικὸ τμῆμα τῆς Βρετανίας, γύρω στὸ 698, μερικὰ χρόνια μετὰ τὸν θάνατό του.
.         Τὸ χειρόγραφο ποὺ ἀνακαλύφθηκε καὶ πάλι στὸν καθεδρικὸ ναὸ τοῦ Ντάρχαμ (βορειοανατολικὴ Ἀγγλία) τὸ 1104, ὅπου ὁ τάφος τοῦ μοναχοῦ καὶ ἁγίου εἶχε μετακινηθεῖ, γιὰ νὰ γλυτώσει ἀπὸ τὶς ἐπιδρομὲς τῶν Βίκινγκς, εἶναι σήμερα σὲ ἐξαιρετικὴ κατάσταση. Ἡ Βρετανικὴ Βιβλιοθήκη εἶχε ἀπευθύνει ἔκκληση στὸ κοινὸ γιὰ τὴν συγκέντρωση τῶν χρημάτων, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ τὸ ἀποκτήσει, καὶ περίπου τὸ ἥμισυ τῶν χρημάτων προέρχεται ἀπὸ δωρεές, ἐνῶ τὰ ὑπόλοιπα ἀπὸ διάφορες ἑνώσεις.
.       Τὸ μικρὸ βιβλίο, στὸ μέγεθος ἑνὸς χεριοῦ, παρουσιάζει μία ἐξαιρετικὴ κατάσταση διατήρησης. Τὸ στολισμένο δερμάτινο δέσιμό του εἶναι ἄθικτο, καὶ τὸ κείμενο, πολὺ σοβαρό, εἶναι εὔκολα ἀναγνώσιμο.
.       “Μποροῦμε νὰ ἀτενίσουμε τώρα αὐτὸ τὸν μικρὸ θησαυρὸ τῆς ἀγγλοσαξωνικῆς περιόδου, ὅπως ἀκριβῶς ἐκεῖνοι ποὺ τὸν δημιούργησαν τὸν ἕβδομο αἰώνα μποροῦσαν νὰ τὸν δοῦν», δήλωσε ἡ διευθύντρια τῆς Βρετανικῆς Ἐθνικῆς Βιβλιοθήκης, Λὶν Μπρίντλεϊ. “Τὸ δέσιμο εἶναι σὲ θαυμάσια κατάσταση, οἱ σελίδες, καὶ ἀκόμη καὶ οἱ ραφὲς εἶναι ἄθικτες, προσφέροντάς μας μία ἄμεση ἐπαφὴ μὲ τοὺς προγόνους μας, πρὶν ἀπὸ 1.300 χρόνια”, τόνισε.
.         Τὸ χειρόγραφο βρισκόταν ὑπὸ καθεστὼς δανεισμοῦ στὴν Βρετανικὴ Βιβλιοθήκης ἀπὸ τὸ 1979. Ἀνῆκε στὸν βρετανικὸ κλάδο τῶν Ἰησουιτῶν, ποὺ τὸ ἔβγαλε πρὸς πώληση γιὰ νὰ συγκεντρώσει κεφάλαια – γιὰ τὰ ἔργα τῆς ἐκπαίδευσης καὶ τῆς ἀποκατάστασης. Τὸ βιβλίο ποὺ ἀποκτήθηκε σὲ συνεργασία μὲ τὸ Πανεπιστήμιο καὶ τὸν καθεδρικὸ ναὸ τοῦ Ντάραμ θὰ ἐκτεθεῖ ἰσότιμα, τόσο στὴν Βρετανικὴ Βιβλιοθήκη στὸ Λονδίνο, ὅσο καὶ στὸ Ντάραμ.

῾Η Σπιναλόγκα καί ἡ λέπρα...

῾Η Σπιναλόγκα καί ἡ λέπρα...

Ακούγοντας για λέπρα, το πρώτο που ίσως μας έρθει στο νου είναι παραμορφωμένα πρόσωπα και απομόνωση των αρρώστων σε καλύβες κάπου μέσα στο δάσος, από φόβο μην "κολλήσουν" κι άλλοι. Τάδε έφη η σειρά «Το Νησί» του Mega. Τι είναι όμως η λέπρα;
Λέγεται και λώβη ή λώβα. Υπήρχε στην Αίγυπτο και στις Ινδίες το 1.500 π.Χ. Ήταν αρρώστια γνωστή στους Έλληνες και στους Άραβες.

Μεταφέρθηκε στην Ευρώπη απ' τα ρωμαϊκό στρατεύματα, ξαπλώθηκε όμως επικίνδυνα στην εποχή των σταυροφοριών, οπότε, και πολλοί ευγενείς που είχαν λέπρα ζούσαν ελεύθερα κυρίως στους Άγιους Τόπους.

Τι είναι όμως πραγματικά η λέπρα;

Η λέπρα, αλλιώς ασθένεια του Χάνσεν, είναι μια ασθένεια που προσβάλει το δέρμα και τα νεύρα που βρίσκονται σ' αυτό. Το όνομα της η ασθένεια αυτή, το πήρε από την ελληνική λέξη λεπρός που έχει σχέση με τις αλλαγές που προκαλεί η λέπρα στο ...
δέρμα των ασθενών (ξεφλουδίσματα σαν τα λέπια)

Τα νεύρα απονεκρώνονται, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να χάνουν την αίσθηση του κρύου, της ζέστης και του πόνου στο δέρμα. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο, αφού ασθενείς που πάσχουν από λέπρα πολλές φορές τραυματίζονται χωρίς να το καταλάβουν (αφού δεν νιώθουν πόνο) και έτσι η πληγή κινδυνεύει να μολυνθεί εάν δεν τη φροντίσουν έγκαιρα!

Από έργα ή και βιβλία, αυτό που πιθανότατα να σας έμεινε στη μνήμη για τη λέπρα, είναι πως κάνει τους ανθρώπους άσχημους και τρομακτικούς εξωτερικά.

Ως ένα σημείο αυτό είναι αλήθεια. Το πιο έντονο χαρακτηριστικό της λέπρας είναι η αλλοίωση του δέρματος. Στα αρχικά στάδια σχηματίζονται στο δέρμα μεγάλες κηλίδες κοκκινωπού (στους "ασπρόδερμους" από μας) ή λευκού (στους "σκουρόδερμους" από μας) χρώματος. Οι ασθενείς δεν νιώθουν τίποτε στα σημεία αυτά του δέρματος.

Αν η λέπρα δεν αντιμετωπιστεί σ' αυτό το στάδιο και προχωρήσει, οι κηλίδες αυτές μπορεί να διογκωθούν και στη χειρότερη των περιπτώσεων σχηματίζονται σε όλο το δέρμα μικρoί κόμποι και διογκώσεις.

Οι διογκώσεις και τα στίγματα στο κεφάλι το κάνουν να μοιάζει με κεφάλι λιονταριού (στα λατινικά facies leonina)! Αυτό μπορείτε να το δείτε πιο πάνω στην πρώτη φωτογραφία!

Ο θάνατος δεν προκαλείται από την ίδια την ασθένεια αλλά από μολύνσεις που μπορεί να πάθει ένας ασθενής λόγω της λέπρας.

Τι την προκαλεί;

Η λέπρα προκαλείται από το μυκοβακτηρίδιο της λέπρας (mycobacterium leprae). Το βακτηρίδιο αυτό ανακαλύφτηκε από τον Γιατρό G.A.Hansen το 1873.

Το ότι το βακτηρίδιο μεταδίδεται από τον ένα άνθρωπο στον άλλο είναι γνωστό αφού παλαιότερα υπήρξαν σε διάφορες χώρες παγκόσμια, μεγάλες επιδημίες λέπρας που είχαν σαν αποτέλεσμα τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων.

Το πώς αυτό το βακτηρίδιο μεταφέρεται από τον ένα άνθρωπο στον άλλο παραμένει όμως άγνωστο! Προς το παρόν οι επιστήμονες πιστεύουν πως μπορεί να μεταδοθεί όταν υπάρχει στενή και συχνή επαφή ενός ατόμου με ένα άρρωστο.

Πώς αντιμετωπίζεται;

Μετά από όλες αυτές τις πληροφορίες είναι καλά να ξέρουμε κιόλας πως η λέπρα... μπορεί να θεραπευτεί! Ουφφ... (Ανακούφιση!).

Προβληματική είναι η θεραπεία της λέπρας όμως σε χώρες του τρίτου κόσμου, αφού εκεί η φαρμακευτική φροντίδα δεν είναι επαρκής και συχνά δεν υπάρχουν τα απαραίτητα αντιβιοτικά που απαιτούνται για τη θεραπεία.

Οσο για την Σπιναλόγκα..

Η Σπιναλόγκα είναι ένα μικρό νησάκι το οποίο κλείνει από τα βόρεια τον κόλπο της Ελούντας στην Επαρχία Μεραμπέλλου του νομού Λασιθίου Κρήτης. Το αρχαίο του όνομα ήταν Καλυδών αλλά μετά την κατάληψη του από τους Ενετούς ονομάστηκε Σπιναλόγκα, που σημαίνει μακρύ αγκάθι (spina lunga).Το 1905 χρησιμοποιήθηκε ως Λεπροκομείο όπου οδηγήθηκαν όλοι οι λεπροί της Κρήτης, οι οποίοι πρώτα βρίσκονταν απομονωμένοι στη «Μισκινιά», έξω από το Ηράκλειο, και ήταν εστία μολύνσεως και για τον υπόλοιπο λαό.

Κατά την περίοδο της Ιταλογερμανικής κατοχής οι κατακτητές δεν τολμούσαν να αφήσουν ελεύθερους τους λεπρούς και ήταν αναγκασμένοι να τους τροφοδοτούν οι ίδιοι, δεδομένου ότι το απέναντι χωριό Πλάκα το είχαν εκκενώσει και είχαν διώξει τους κατοίκους σε άλλα χωριά, όλη δε την παράλια περιοχή την είχαν οχυρώσει με πυροβολεία, πολυβολεία, υπόγειες στοές, ναρκοπέδια γιατί φοβούνταν απόβαση των Άγγλων σ’ εκείνο το μέρος. Ούτε ποτέ μπήκε στο νησάκι Ιταλός ή Γερμανός και γι’ αυτό λειτουργούσαν παράνομα ραδιόφωνα και ο γιατρός Διευθυντής Γραμματικάκης αντέγραφε τις ειδήσεις του Λονδίνου και του Καΐρου και τις μοίραζε ως δελτία ειδήσεων στους κατοίκους.

Τελικά το 1957 έκλεισε ιαθέντων των λεπρών με την εφεύρεση των αντιβιοτικών φαρμάκων.

enimerwsi.com

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2010/10/blog-post_7533.html#ixzz12zmJkG3G

Ο π. Νικηφόρος o λεπρός (1890 - + 4. 1. 1964) της καρτερίας αθλητής λαμπρός.

Ο π. Νικηφόρος o λεπρός (1890 - + 4. 1. 1964) της καρτερίας αθλητής λαμπρός.

Ο πατήρ Νικηφόρος (κατά κόσμο Νικόλαος) γεννήθηκε σ’ ένα ορεινό χωριό των Χανίων, στο Σηρικάρι. Οι γονείς του ήταν απλοί και ευλαβείς χωρικοί, οι οποίοι ενώ ακόμη ήταν μικρό παιδί πέθαναν και τον άφησαν ορφανό. Έτσι, σε ηλικία 13 ετών έφυγε από το σπίτι του, πήγε στα Χανιά κι άρχισε να εργάζεται εκεί σ’ ένα κουρείο. Τότε εμφάνισε και τα πρώτα σημεία της νόσου του Χάνσεν δηλ. την λέπρα. Εκείνη την εποχή, τους λεπρούς τους απομόνωναν στο νησί Σπιναλόγκα, διότι η λέπρα ως μεταδοτική αρρώστια αντιμετωπίζονταν με φόβο και αποτροπιασμό. Ο Νικόλαος όταν έγινε 16 ετών και όταν τα σημάδια της νόσου άρχισαν να γίνονται πιο εμφανή, για να αποφυγή τον εγκλεισμό του στην Σπιναλόγκα έφυγε με κάποιο καράβι για την Αίγυπτο. Εκεί έμενε εργαζόμενος στην Αλεξάνδρεια, πάλι σ’ ένα κουρείο, όμως τα σημάδια της νόσου γίνονταν όλο και πιο εμφανή, ιδίως στα χέρια και στο πρόσωπο. Γι’ αυτό με την μεσολάβηση ενός κληρικού κατέφυγε στην Χίο, όπου υπήρχε τότε ένα λεπροκομείο, στο όποιο ήταν ιερεύς ο πατήρ Άνθιμος Βαγιανός, ο μετέπειτα Άγιος Άνθιμος.
 

Ο Νικόλαος έφτασε στη Χίο το 1914 σε ηλικία 24 ετών. Στο λεπροκομείο της Χίου, που ήταν ένα συγκρότημα με πολλά ομοιόμορφα σπιτάκια, υπήρχε το εκκλησάκι του Άγιου Λαζάρου, όπου φυλάσσονταν η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Υπακοής. Σ’ αυτόν τον χώρο άνοιξε το στάδιο των αρετών για τον Νικόλαο. Μέσα σε 2 χρόνια ο Άγιος Άνθιμος τον έκρινε έτοιμο για το αγγελικό σχήμα και τον έκειρε μοναχό με το όνομα Νικηφόρο. Η νόσος προχωρούσε και εξελίσσονταν και ελλείψει καταλλήλων φαρμάκων, επέφερε πολλές και μεγάλες αλλοιώσεις (το φάρμακο βρέθηκε αργότερα το 1947).

Ο π. Νικηφόρος ζούσε με αδιάκριτη, γνήσια υπακοή, με νηστεία αυστηρή, εργαζόμενος στους κήπους. Μάλιστα κατέγραψε σε ένα κατάλογο και τα θαύματα του Άγιου Ανθίμου, τα όποια είχε δει «ιδίοις όμασιν» (πολλά αφορούσαν θεραπείες δαιμονιζόμενων).

Υπήρχε μια ιδιαίτερη πνευματική σχέση του Άγιου Άνθιμου με τον μοναχό Νικηφόρο, ο οποίος «ουδέ εν βήμα εμάκρυνεν απ’ αυτού», όπως αναφέρει ο πατήρ Θεόκλητος Διονυσιάτης στο βιβλίο του «Ο Άγιος Άνθιμος της Χίου». Ο π. Νικηφόρος προσευχόταν τη νύχτα ώρες ατελείωτες, κάνοντας μετάνοιες αμέτρητες, δεν είχε λογοφέρει με κανένα ούτε χάλασε την καρδιά κάποιου κι ήταν ο κύριος ψάλτης του ναού. Εξ αιτίας της ασθενείας του όμως, σιγά-σιγά έχασε το φως του κι έτσι έψαλλε τα περισσότερα τροπάρια και απήγγειλε τους Αποστόλους από στήθους.

Το 1957 έκλεισε το Λωβοκομείο της Χίου και τους εναπομείναντες ασθενείς μαζί με τον πατέρα Νικηφόρο τους έστειλαν στον Αντιλεπρικό Σταθμό Αγίας Βαρβάρας Αθηνών, στο Αιγάλεω. Την εποχή εκείνη ο πατήρ Νικηφόρος ήταν περίπου 67 ετών. Τα μέλη του και τα μάτια του είχαν τελείως αλλοιωθεί και παραμορφωθεί από την νόσο.

Εκεί, στον Αντιλεπρικό σταθμό ζούσε και ο πατήρ Ευμένιος, ο οποίος είχε κι αυτός  προσβληθεί από την νόσο του Χάνσεν, αλλά με την επιτυχή φαρμακευτική αγωγή θεραπεύτηκε τελείως. Απεφάσισε όμως να μείνει όλο το υπόλοιπο της ζωής του μέσα στον Αντιλεπρικό σταθμό κοντά στους συνασθενείς του, τους οποίους φρόντιζε με πολλή αγάπη. Έτσι έγινε και υποτακτικός στον πατέρα Νικηφόρο, στον οποίο ως ανταμοιβή της υπομονής του ο Κύριος του είχε δώσει πολλά χαρίσματα. Πλήθος κόσμου συνέρρεε στο ταπεινό κελλάκι του λεπρού μοναχού Νικηφόρου, στην Αγία Βαρβάρα του Αιγάλεω, για να πάρει την ευχή του. Να τι αναφέρουν μεταξύ των άλλων όσοι τον γνώρισαν τότε:

Ενώ ο ίδιος του ήταν κατάκοιτος, με πληγές και πόνους, δεν γόγγυζε αλλά έδειχνε μεγάλη καρτερία.

Είχε το χάρισμα της παρηγοριάς των θλιβομένων.

Τα μάτια του ήταν μονίμως ερεθισμένα, η όραση του ελαχίστη, είχε αγκυλώσεις στα χέρια και παράλυση στα κάτω άκρα.

Παρ’ όλα αυτά ήταν γλυκύτατος, μειλίχιος, χαμογελαστός, διηγείτο χαριτωμένα περιστατικά, ήταν ευχάριστος, αξιαγάπητος.

Το πρόσωπο του, που ήταν φαγωμένο από τα στίγματα της ασθένειας, και τις πληγές, έλαμπε κι έπαιρναν χαρά όσοι τον έβλεπαν αυτόν τον πάμπτωχο και φαινομενικά ασθενή άνθρωπο που έλεγε: «Ας είναι δοξασμένο το άγιο Όνομα Του».

Σε ηλικία 74 ετών, στις 4 Ιανουαρίου του 1964, κοιμήθηκε ο πατήρ Νικηφόρος. Μετά την εκταφή, τα άγια του λείψανα ευωδίαζαν. Ο πατήρ Ευμένιος, και άλλοι πιστοί ανέφεραν πολλές περιπτώσεις, όπου έγιναν θαύματα με την επίκληση των πρεσβειών προς τον Θεό, του πατρός Νικηφόρου.

(Από το βιβλίο «ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Ο ΛΕΠΡΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΤΕΡΙΑΣ ΑΘΛΗΤΗΣ ΛΑΜΠΡΟΣ», υπό Σίμωνος μονάχου, Γ’ εκδ. «ΑΓ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ», Αθήναι 2007).

«Παιδιά μου, προσεύχεσθε; και πως προσεύχεσθε; …με την ευχή του Ιησού να προσεύχεσθε, με το ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ. Έτσι να προσεύχεσθε. Έτσι είναι καλά» (πατήρ Νικηφόρος).

Σε αφιέρωμά του ο Τύπος της Κυριακής, 17/10/2010 παρουσιάζει συγκλονιστικές φωτογραφίες από τη Σπιναλόγκα. Χαρακτηριστικές και συγκινητικές είναι οι φωτογραφίες από παπάδες που πήγαιναν και διακονούσαν τους χανσενικούς-λεπρούς,τη στιγμή που εκείνοι γνώριζαν την απόρριψη ακόμα και από την ίδια τους την οικογένεια.

 Απολυτίκιον. Ήχος γ΄. Θείας πίστεως.

Θείον σμάραγδον ευρέ, ψυχή μου, ανιχνεύουσα εν ασθενείαις, Νικηφόρον σεμνόν και αθόρυβον· τον υπομείναντα πάθη του σώματος και ως χαράν την οδύνην δεξάμενον. Πάτερ όσιε, εκ θείου σταυρού, ως άγγελος, ελθέ και τους εν Γη νοσούντας ίασαι.

Κοντάκιον. Ήχος β΄. Τα άνω ζητών.

Εκ πόνου φυγών και της φθοράς του σώματος, ως έφιππος νυν οδεύεις προς ουράνια, Νικηφόρε όσιε, των λεπρών ακλόνητων στήριγμα, ως γαρ ναός υπέρλαμπρος Θεού εν ασθενεία το σώμα σου έλαμψεν!

Μεγαλυνάριο.

Έμψυχος εικών συ της αρετής, ομοιώθης, πάτερ, τω Ιώβ τη υπομονή, υπέμεινας θλίψεις Θεώ ευαρεστήσας, διό και μετά θάνατον ευωδίασας.

ΠΗΓΕΣ: http://ierapostoli.wordpress.com/2009/02/27/tyflos_nikoforos/
http://www.johnsanidopoulos.com/2011/01/righteous-nikephoros-leper-hymns-and.html

http://www.agios.nikolaos.plomariou.gr/arthra

Διαβάστε περισσότερα: http://koinoniaagion.blogspot.com/2011/01/o-1890-4-1-1964.html#ixzz2JCYHmWpY

Νέα Αγιοκατάταξη: Αγιος Νικηφόρος ο Λεπρός

Πατριαρχεία | Δημοσίευση: 03/12/2012

Η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου κατέταξε μεταξύ των Αγίων τον Όσιο Νικηφόρο τον Λεπρό (εκοιμήθη το 1964).Ο πατήρ Νικηφόρος (κατά κόσμο Νικόλαος Τζανακάκης) γεννήθηκε σ' ένα ορεινό χωριό των Χανίων, στο Σηρικάρι. Τα πρώτα σημάδια της νόσου τα εμφάνισε σε ηλικία 13 ετών.
Ο Νικόλαος έφτασε στη Χίο το 1914 σε ηλικία 24 ετών. Στο λεπροκομείο της Χίου, που ήταν ένα συγκρότημα με πολλά ομοιόμορφα σπιτάκια, υπήρχε το εκκλησάκι του Άγιου Λαζάρου, όπου φυλάσσονταν η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Υπακοής. Σ’ αυτόν τον χώρο άνοιξε το στάδιο των αρετών για τον Νικόλαο. Μέσα σε 2 χρόνια ο Άγιος Άνθιμος τον έκρινε έτοιμο για το αγγελικό σχήμα και τον έκειρε μοναχό με το όνομα Νικηφόρο. Η νόσος προχωρούσε και εξελίσσονταν και ελλείψει καταλλήλων φαρμάκων, επέφερε πολλές και μεγάλες αλλοιώσεις (το φάρμακο βρέθηκε αργότερα το 1947).
Το 1957 έκλεισε το Λωβοκομείο της Χίου και τους εναπομείναντες ασθενείς μαζί με τον πατέρα Νικηφόρο τους έστειλαν στον Αντιλεπρικό Σταθμό Αγίας Βαρβάρας Αθηνών, στο Αιγάλεω. Την εποχή εκείνη ο πατήρ Νικηφόρος ήταν περίπου 67 ετών. Τα μέλη του και τα μάτια του είχαν τελείως αλλοιωθεί και παραμορφωθεί από την νόσο.
Σε ηλικία 74 ετών, στις 4 Ιανουαρίου του 1964, κοιμήθηκε ο πατήρ Νικηφόρος. Μετά την εκταφή, τα άγια του λείψανα ευωδίαζαν.Πιστοί ανέφεραν πολλές περιπτώσεις, όπου έγιναν θαύματα με την επίκληση των πρεσβειών προς τον Θεό, του πατρός Νικηφόρου. Λαμπρό παράδειγμα και πρότυπο για όλους μας ο βίος του Οσίου Νικηφόρου, ήταν ευάρεστος στο Θεό διότι υπέμεινε πολλά. (Ιερά Μητρόπολη Κισσάμου και Σελίνου) 

ο οσιος Νικηφορος ο Λεπρος

Ο κρυφός γελαστός άγιος τού Αιγάλεω Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης: ο άγιος φίλος των λεπρών Αναδημοσίευση από: http://o-nekros.blogspot.com/2010/12/blog-post_8445.html

Ο π. Ευμένιος γεννήθηκε το 1931 στην Εθιά Μονοφατσίου του νομού Ηρακλείου Κρήτης και ήταν το όγδοο παιδί μιας φτωχής & πιστής οικογένειας. Έγινε μοναχός σε ηλικία 17 χρονών, αγωνίστηκε για την καλλιέργεια της ψυχής του με αγάπη και προσευχή και δοκιμάστηκε σκληρά και από την ασθένεια της λέπρας, αλλά και αργότερα, ενώ ήταν ήδη ιερέας, από δαιμονική επιρροή, με την οποία βασανίστηκε ψυχοσωματικά και ελευθερώθηκε μετά από πολλές προσευχές, αγρυπνίες και εξορκισμούς σε μοναστήρια της Κρήτης, όπως στις μονές Κουδουμά και Παναγίας Καλυβιανής (δες παρακάτω). Η λέπρα τον έφερε στο Νοσοκομείο Λοιμωδών στην Αγία Βαρβάρα Αθηνών. Εκεί θεραπεύτηκε αλλά, βλέποντας τον ανθρώπινο πόνο, αποφάσισε να παραμείνει στο Νοσοκομείο ως ιερέας, για να βοηθήσει όσο μπορούσε την ανακούφιση των συνανθρώπων του! Εκεί λοιπόν "θα αρχίσει το ποιμαντικό του έργο, που μπροστά του γονατίζουν οι έχοντες θεολογικά πτυχία και εκκλησιαστικά αξιώματα". Η αγάπη του και ο ασκητικός του αγώνας έφεραν σ' αυτόν τη χάρη του Θεού και ο ταπεινός ιερέας (λειτουργούσε στο ναό των αγίων Αναργύρων Ιατρών Κοσμά & Δαμιανού, μέσα στο Λοιμωδών) έφτασε σε μεγάλο ύψος αγιότητας -το οποίο διατηρούσε κρυφό όσο μπορούσε- και αξιώθηκε να λάβει το προορατικό χάρισμα, να ζήσει υψηλά πνευματικά βιώματα και οράματα και να βοηθήσει πάρα πολλούς ανθρώπους κάθε κοινωνικής τάξης και μορφωτικού επιπέδου, όχι μόνο με τις συμβουλές και την προσευχή του αλλά και με την αγιασμένη παρουσία του. Ο Γέροντας αγαπούσε όλο τον κόσμο, κάθε άνθρωπο προσωπικά, και ήταν ένας ιδιαίτερα γελαστός άγιος - το τρανταχτό γέλιο του ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά του - όπως και πολλές φορές έβγαινε από το Ιερό, κατά τη λειτουργία, με τα γένια του βρεγμένα από δάκρυα, αφού προσευχόταν για όλους τους πονεμένους και δυστυχισμένους συνανθρώπους μας και είχε προφανώς και το χάρισμα των δακρύων. Ο παππούλης μας γελούσε, γελούσε πολύ. Γελούσε με εμάς τους ανθρώπους και μας μετέδιδε τη χαρά του. Γελούσε με τους αγίους, με την Κυρία Θεοτόκο, με τους αγγέλους, και μας μετέδιδε πάλι τη χαρά των αγίων, της Κυρίας Θεοτόκου, των αγγέλων, γι’ αυτό, όταν πηγαίναμε εκεί, μπορεί να ήμαστε στενοχωρημένοι και κουρασμένοι ψυχικά ή σωματικά, αλλά φεύγαμε… πετώντας. Ο π. Ευμένιος γελούσε πολλές φορές και κατά τη διάρκεια των ακολουθιών, μπορεί την ώρα που διάβαζε το ιερό ευαγγέλιο ή όταν εθυμίαζε την Κυρία Θεοτόκο στην «Τιμιωτέρα» [σημαντικό τροπάριο για την Παναγία, που ψάλλεται σε ειδικό σημείο της καθημερινής πρωινής ακολουθίας (όρθρου)] ή την ώρα των παρακλήσεων [παράκληση ή "παρακλητικός κανόνας" = μουσικό + ποιητικό έργο, που αποτελεί προσευχή προς την Παναγία ή προς έναν άγιο (οι χριστιανοί συχνά διαβάζουν παρακλήσεις στο σπίτι τους, αλλά ψάλλονται & στην εκκλησία - δες πολλά δείγματα εδώ)]. [...] «Όποιος τον πλησίαζε, έβλεπε έναν ιερέα, έναν καλόγερο, με έντονη χαρά στο πρόσωπό του. Αυτή η χαρά, πολλές φορές, εκφραζόταν με πολλά γέλια, που αναμιγνύονταν με τα λόγια του ή ξεχύνονταν από τις άκρες των κλειστών χειλιών του, όταν έμενε σιωπηλός. Το καταλάβαινες ότι ήταν γέλια ενός χαριτωμένου ανθρώπου [δηλ. ανθρώπου με θεία χάρη], μιας καρδιάς ξέχειλης από αληθινή, θεία γαλήνη και χαρά, που χυνόταν έξω και δρόσιζε, ξενίζοντας [παραξενεύοντας] τους άλλους. Ήταν εμφανές ότι ο π. Ευμένιος προσπαθούσε να συγκρατηθεί από ταπείνωση, να μη φανεί αυτή η αγία ιδιαιτερότητα, μα δεν το κατάφερνε πάντοτε. Όποτε τον επισκεπτόμουν έπαιρνα αυτό το δώρο, τη χαρά δηλαδή και τα «αλλιώτικα» γέλια του, που κυλούσαν ως την δική μου καρδιά. Όταν φορούσε την ιερατική του στολή και έβγαινε στην Ωραία Πύλη για το «Ειρήνη πάσι» ή θυμίαζε την Παναγία μας στο τέμπλο, το πρόσωπό του, συγκρινόμενα με τα απαστράπτοντα άμφια, έλαμπε περισσότερο. Ιδιαίτερα μπροστά στην Θεοτόκο, στην Τιμιωτέρα ή στους Χαιρετισμούς, την χαιρετούσε πραγματικά πλημμυρισμένος χαρά και γελούσε μόνος αυτός, σαν να του είπε η Θεοτόκος μιαν ευχάριστη είδηση. […]» (βλ. Σίμωνος μοναχού, π. Ευμένιος - Ο κρυφός άγιος της εποχής μας, Αθήνα 2010, 2η έκδ., σελ. 137-146). Ο Γέροντας Πορφύριος έλεγε για τον Γέροντα Ευμένιο: «Να πηγαίνετε να παίρνετε την ευχή του Γέροντα Ευμένιου, γιατί είναι ο κρυμμένος Άγιος των ημερών μας. Σαν τον Γέροντα Ευμένιο βρίσκει κανείς κάθε διακόσια χρόνια». Στο Νοσοκομείο Λοιμωδών ευτύχησε να γνωρίσει το λεπρό άγιο μοναχό Νικηφόρο, που, αν και τυφλός από την ασθένειά του, έγινε μεγάλος πνευματικός πατέρας των χριστιανών και δάσκαλος του Γέροντα Ευμένιου. Τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» και την 23η Μαίου 1999 παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο και τάφηκε, σύμφωνα με την επιθυμία του, στον τόπο που γεννήθηκε (στην Εθιά). H προσευχή του Γέροντα ("Και εχάρη ο Θεός") Η μυστική ζωή του αγίου Γέροντα (=οι προσωπικοί ασκητικοί αγώνες του) δεν είναι ευρύτερα γνωστή. Όμως έχει ιδιαίτερη σημασία η παρακάτω προσευχή του, που περιλαμβάνεται, μαζί με πολλά άλλα στοιχεία για τη ζωή του και μαρτυρίες πολλών ανθρώπων που τον γνώρισαν (και πολλές μαρτυρίες για τα αγιοπνευματικά [=θαυματουργικά] χαρίσματά του), στο εξαιρετικό βιβλίο του Σίμωνος Μοναχού π. Ευμένιος - Ο κρυφός άγιος της εποχής μας, σελ. 133-134 [για το βιβλίο, και αποσπάσματα, κλικ εδώ]. Διηγείται ο μητροπολίτης Μόρφου της Κύπρου Νεόφυτος. «Ένα πολύ σημαντικό περιστατικό, που θυμούμαι από τον γέροντα Ευμένιο, είναι μία προσευχή του έκανε: "Κύριε Ιησού Χριστέ, θέλω να σώσεις όλους τους ανθρώπους". "Κι εχάρη ο Θεός", μου έλεγε. "Και μετά είπα: "Κύριε Ιησού Χριστέ, θέλω να σώσεις όλους τους καθολικούς. Και όλους τους προτεστάντες, Χριστέ μου, θέλω να σώσεις". Κι εχάρη ο Θεός. "Θέλω να σώσεις και τους μουσουλμάνους και όσους ανήκουν σε όλες τις θρησκείες, και τους αθέους ακόμα θέλω να σώσεις". Κι εχάρη πολύ ο Θεός. Και του είπα: "Χριστέ μου, θέλω να σώσεις όλους τους απ' αιώνες κεκοιμημένους από Αδάμ μέχρι τώρα". Κι εχάρη ο Θεός πολύ. Και είπα: "Θεέ μου, θέλω να σώσεις και τον Ιούδα". Και στο τέλος είπα: "Θέλω να σώσεις και τον διάβολο". Κι ελυπήθη ο Θεός". Του λέω: "Γιατί λυπήθηκε ο Θεός;". "Διότι θέλει ο Θεός και δεν θέλουν αυτοί" μου απάντησε, "δεν υπάρχει ίχνος καλής θελήσεως σωτηρίας στον διάβολο". "Καλά" του είπα, "πώς κατάλαβες εσύ πότε ο Θεός χαιρόταν και πότε ελυπήθη;". Και μου λέει: "Άμα η καρδιά σου γίνει ένα με την καρδία του Χριστού, αισθάνεσαι αυτά που αισθάνεται". Δηλαδή αντιλαμβάνεσαι τι εύρος είχεν η καρδία αυτού του ανθρώπου; Αυτό είναι από τα πιο δυνατά που έχω ακούσει και δεν το έχω ακούσει από κανέναν άλλον. Κι αυτό το καταλάβαινε από την ένταση της Χάριτος. Ανάλογα με τον βαθμό της Χάριτος αντιλαμβανόταν την λύπη ή την χαρά Του, σ' αυτό που ο ίδιος έλεγε ή έκανε». [Χάρις: η αγαθή ενέργεια του Θεού, που εκπέμπεται σε όλα τα πλάσματα και που ανάλογα με το βαθμό, που ο άνθρωπος ανοίγεται σ' αυτήν (=την επιθυμεί και γίνεται κατάλληλος για να μπει μέσα του, καλλιεργώντας την ταπεινή αγάπη), σώζεται και γίνεται άγιος. Κατά τους αγίους Πατέρες, η Χάρις είναι "άκτιστη", δηλ. αδημιούργητη: εκπέμπεται απευθείας από το Θεό, δεν είναι δημιούργημά Του - κι έτσι, όποιος ανοίγεται και μπαίνει μέσα του η θεία Χάρις, έχει μέσα του τον Ίδιο το Θεό αυτοπροσώπως και όχι ένα δημιούργημα, ενώνεται δηλαδή με το Θεό (θέωση). Σχετικά δες εδώ & εδώ]. Αναφορά σε άλλη προσευχή του Γέροντα, με το ίδιο πνεύμα, δες και στο post μας περί αυτοκτονίας. Η μάχη με τον εχθρό (διάβολο) Επειδή πολλοί αναγνώστες θα θέλουν κάτι παραπάνω για το θέμα, ας αναφέρουμε επιγραμματικά λίγες πληροφορίες, προερχόμενες από το βιβλίο του π. Σίμωνα, σελ. 60-65. Το χτύπημα του εχθρού ήρθε όταν, μετά από σειρά δαιμονικών οραμάτων με άγρια θηρία, ο Γέροντας (νέος & άπειρος ιερέας ακόμη, αν και πιστός, γεμάτος αγάπη & αγωνιστής της προσευχής) έπαψε να έχει ενοχλήσεις και ένιωσε ότι "νίκησε το διάβολο" και τον γελοιοποίησε. Η στιγμή εκείνη ήταν μια εγωιστική πτώση σε παγίδα και ο εχθρός τον χτύπησε καθώς κατέβαινε τη σκάλα του Λοιμωδών, αρχικά στο πρόσωπο και στη συνέχεια στην ψυχή. Για την περίοδο εκείνη ο Γέροντας είχε πει: "Ήταν ο καιρός που τα δάκρυά μου έκαιγαν το πρόσωπό μου. Ζεματιστά δάκρυα". Η ταλαιπωρία του έπαψε όχι με τη βοήθεια της ψυχιατρικής, αλλά μετά από νηστείες, αγρυπνίες και πολλές επισκέψεις, με τη συντροφιά πιστών φίλων και χωριανών, στα μοναστήρια της Κρήτης. Στην Παναγία του Κουδουμά, κατά τον άγιο Γέροντα, δόθηκε η τελική νίκη κατά του εχθρού, μια νίκη της Παναγίας για χάρη του. Σημειωτέον ότι η μονή Κουδουμά (νότια νομού Ηρακλείου) είναι μία από τις πιο σημαντικές ορθόδοξες μονές της Κρήτης και πολλοί άγιοι έχουν αναδειχθεί εκεί, όπως οι άγιοι Παρθένιος και Ευμένιος (κοιμήθηκαν αρχές του 20ού αιώνα), Ιωακείμ ο Νάνος, Γεννάδιος ο μετέπειτα ασκητής της Ακουμιανής Γιαλιάς (νομού Ρεθύμνης) κ.λ.π. [για Γεννάδιο και Ιωακείμ δες σχετικό βιβλίο]. Ένα ποίημα αφιερωμένο στο όσιο Γέροντα Ευμένιο Σαριδάκη Δεν θυμάμαι την ακριβή ημερομηνία. Με τους αριθμούς άλλωστε δεν τα πάω καλά. Έχουν πολύ λογική και με κουράζουν. Μα εκείνο που σίγουρα θυμάμαι είναι ότι σαν ήρθε το μακάριο λείψανο στο νησί μας μετά από διήμερο προσκύνημα στην πρωτεύουσα, ανέβηκα στο χωριό να δω έναν Άγιο. Δεν είναι δα και τόσο συχνό το φαινόμενο!!! Όταν πλησίασα κοντά του, μια λάμψη που έκαιγε κάθε δισταγμό και λογοκρατούσα συνήθεια φάνηκε ηχηρά στο πρόσωπό του. Όχι !!!! Δε την έβλεπα μονάχα εγώ. Ήταν πολλοί εκεί με αναμμένα τα κεριά και πληγωμένη την καρδιά. Έλαμπε!!!!!! Μα η λάμψη αυτή δεν είχε κάτι από αυτή εδώ την κτίση. Δεν ήταν φως σε δικό μας ουρανό. Μήτε μορφή από εκείνες που στολίζουν τους τοίχους του χώρου και του χρόνου μας. Δεν ήταν κορνίζα, για να ξυπνάει την λήθη και την μοναξιά του χωρισμένου. Ήταν φως εκ φωτός. Λάμψη λαμπρής κοσμημένης. Μα πιο πολύ από όλα, εκείνο που σταμάτησε της λογικής τους ήχους, σώπασε και ηρέμησε, εσώτερες φωνές των απειθών λογισμών μου, …τα πόδια τα κουρασμένα του Αγίου. Ήταν ζεστά και μαλακά σαν την καρδιά του, κι όμως είχαν περάσει τρεις μέρες που είχε κοιμηθεί !!! (π. Λίβυος)